Η προσωρινή στέγαση σε κενά κτήρια και καταστήματα ως μέσο υποστήριξης της δημιουργικής οικονομίας: καλές πρακτικές από τις πόλεις του Urbact Refill

Résumé

Η έννοια της προσωρινής στέγασης ως λύση για εγκαταλειμμένα ή κενά κτήρια είναι ιδιαιτέρως σημαντική για πολλές πόλεις – ειδικά σε αυτές όπου η οικονομική κρίση συνδυάστηκε με τη πτώση της ζήτησης για γραφεία και καταστήματα. Στην Ελλάδα τα δεκάδες κενά δημόσια και ιδιωτικά κτήρια στο κέντρο των πόλεων μπορεί να αποτελέσουν μοναδική ευκαιρία εφόσον ενεργοποιηθούν προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών. Με δεδομένο ότι η δραστηριοποίηση και επιχειρηματικότητα στον πολιτιστικό τομέα παρουσιάζει ιδιαιτερότητες σε σχέση με άλλους τομείς της οικονομίας, η εφαρμογή αντίστοιχων πολιτικών προσωρινής χρήσης παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις. Στο άρθρο αναλύονται οι στρατηγικές πόλεων της Αθήνας, της Γάνδης, της Βρέμης, της Νάντης, του Άμερσφοορτ, της Οστράβας κ.ά. με στόχο την ενεργοποίηση ανενεργών κτηρίων που ανήκουν στο δημόσιο τομέα με βάση τις προσωρινές χρήσεις. Στην εισήγηση παρουσιάζονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις και τα διλήμματα που προκύπτουν συχνά κατά την εφαρμογή, με ιδιαίτερη αναφορά στις χρήσεις που σχετίζονται με την κοινωνική οικονομία και τον πολιτισμό (χώροι παραστάσεων και πρόβας, χώροι συνάντησης, συνεργατικοί χώροι, κλπ) Επίσης εξετάζεται η δυνατότητα παροχής υποστήριξης και κινήτρων για ΜΚΟ, κοινωνικές επιχειρήσεις και πολιτιστικές ομάδες ώστε να χρησιμοποιήσουν κενούς χώρους. To άρθρο βασίζεται εν μέρει στα αποτελέσματα του προγράμματος URBACT Refill στο οποίο συμμετείχε ο συγγραφέας του άρθρου.