Προς νέα πρότυπα χωρικού σχεδιασμού του θερμαλιστικού τουρισμού στην Ελλάδα

Résumé

O θερμαλιστικός τουρισμός αποτέλεσε και θα εξακολουθήσει να αποτελεί και στο μέλλον, μια αρκετά δημοφιλή κοινωνική δραστηριότητα, λόγω της άρρηκτης σχέσης του με την υπόθεση της υγείας και της αναψυχής. Συνεπώς, ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από την κατάλληλη χωρική οργάνωση, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ελκυστικότητα και η λειτουργικότητά του στο άμεσο και απώτερο μέλλον. Στην Ελλάδα, αν και η συγκεκριμένη μορφή τουρισμού διήνυσε μια ιδιαίτερα σπουδαία περίοδο άνθησης κατά το παρελθόν (δεκαετίες ’50, ’60 και ’70), σήμερα οι περιοχές που αναπτύσσεται "υποφέρουν" από έντονα χωρικά (και όχι μόνον) προβλήματα. Η εγκατάλειψη και η υποβάθμιση -οικονομική, χωρική, περιβαλλοντική- αποτελούν τα κυριότερα στοιχεία που συνθέτουν τη σύγχρονη εικόνα των ελληνικών λουτροπόλεων αλλά και των υπολοίπων θερμαλιστικών πόλων.

Στο πλαίσιο αυτό, το παρόν άρθρο επιχειρεί –με βάση τα ευρήματα μιας εμπειρικής διερεύνησης και την εφαρμογή μιας απλής μεθοδολογίας– να προσεγγίσει τη μορφή της χωρικής οργάνωσης και σχεδιασμού που ενδείκνυται για τις περιοχές θερμαλιστικού τουρισμού στην Ελλάδα, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της βιώσιμης-ολοκληρωμένης ανάπτυξής τους, υπό το πρίσμα των νέων κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών και του πάντοτε επίκαιρου αιτήματος του εκσυγχρονισμού τους.