Ο δημόσιος υπαίθριος χώρος ως χώρος κοινωνικού αποκλεισμού ή κοινωνικής συνοχής: Η περίπτωση των πλατειών Ομονοίας και Συντάγματος

Résumé

Αντικείμενο του παρόντος άρθρου αποτελεί η διερεύνηση της σχέσης των δημόσιων υπαίθριων χώρων όσον αφορά στη κοινωνική συνοχή και τον κοινωνικό αποκλεισμό, δίνοντας έμφαση στις πλατείες της Αθήνας και ειδικότερα στις Πλατείες Ομονοίας και Συντάγματος. Οι δημόσιοι υπαίθριοι χώροι αποτελούν ζωτικά σημεία των πόλεων μέσα στους οποίους λαμβάνουν χώρα πολλές και διάφορες δραστηριότητες και δρώμενα, ενώ είναι πολύ σημαντικοί για τη βιωσιμότητα αυτών. Ωστόσο, σε πολλούς από αυτούς του χώρους παρατηρείται έντονη κρίση όσον αφορά στο ρόλο τους στον οποίο δεν μπορούν να ανταποκριθούν πλέον. Μέσα από την ανάλυση της ιστορικής εξέλιξης και του κοινωνικού ρόλου των δημοσίων υπαίθριων χώρων προκύπτουν πολλές πληροφορίες σχετικά με τις παθογένειες αλλά και τα οφέλη που αυτοί παρουσιάζουν. Ειδικότερα, η έρευνα που διεξάγεται εξετάζει τις παραμέτρους οι οποίες οδηγούν στην κοινωνική συνοχή ή στον κοινωνικό αποκλεισμό μερικές από τις οποίες είναι η ασφάλεια, η επισκεψιμότητα, η αισθητική και η λειτουργικότητα των πλατειών. Σύμφωνα με την έρευνα, οι δημόσιοι υπαίθριοι χώροι μπορούν να λειτουργήσουν τόσο ως χώροι κοινωνικού αποκλεισμού όσο και ως χώροι κοινωνικής συνοχής, ανάλογα με το ποσοστό ασφάλειας που παρουσιάζουν αλλά και του χαρακτήρα και της λειτουργικότητάς τους.