Εμπόδια για τη συμμετοχή των κατοίκων σε σχεδιασμούς βιώσιμης κινητικότητας: H περίπτωση του τραμ στην Αθήνα

Résumé

Η ευρωπαϊκή πολιτική με στόχο τη βιώσιμη κινητικότητα, που σημαίνει μετακινήσεις πιο ανθρώπινες και πολιτισμένες, αναγκαστικά στοχεύει το αυτοκίνητο, το μέσο με τις σοβαρότερες επιπτώσεις. Οι αντιδράσεις είναι πολλές, αφού η εξάρτηση από αυτό είναι μεγάλη. Είναι και δικαιολογημένες, αφού εξασφαλίζει ταχύτητα και ασφάλεια. Αν και πολλοί θα προτιμούσαν το περπάτημα, το ποδήλατο και τη δημόσια συγκοινωνία, εφόσον οι πόλεις ήταν εξοπλισμένες με τα κατάλληλα δίκτυα, προς το παρόν εμποδίζουν την υλοποίησή τους, διότι θα άλλαζε συνήθειες και καθημερινές επιλογές. Το άρθρο επιχειρεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα έρευνας βασισμένης σε εις βάθος συνεντεύξεις σε κατοίκους του Π. Φαλήρου. Στόχος ήταν η κατανόηση των αιτίων της γενικευμένης αντίδρασης στη χάραξη στην Αθήνα της πρώτης γραμμής τραμ, το οποίο παγκόσμια αποτελεί βασικό εργαλείο των πολιτικών αναβάθμισης του αστικού περιβάλλοντος. Η έρευνα αποκάλυψε προβλήματα στις σχέσεις κράτους – πολίτη, που κάνουν τον τελευταίο εξαιρετικά δύσπιστο απέναντι στους σχεδιασμούς. Ωστόσο χωρίς τη συμμετοχή του στις διαδικασίες λήψης απόφασης είναι πολύ δύσκολο να προωθηθούν οι καινοτόμες πολιτικές που χρειάζεται η σημερινή πόλη. Η εργασία προσδιορίζει τις προϋποθέσεις ενημέρωσης, εκπαίδευσης και πληροφόρησης των κατοίκων για την προσέλκυσή τους, ώστε τα έργα να σχεδιάζονται καλύτερα και να έχουν τη συναίνεση των πολιτών.