Αστική διάχυση: μεθοδολογία και δείκτες μέτρησης για τις ελληνικές πόλεις

Περίληψη

Από την αρχή της δεκαετίας του ‘80 πολλές ελληνικές πόλεις έχουν εισέλθει σε μία πορεία μετάλλαξης από το παραδοσιακό «συμπαγές» μοντέλο αστικής ανάπτυξης σε ένα «διάχυτο» μοντέλο, που χαρακτηρίζεται από έντονο κατακερματισμό της δομής και των λειτουργιών του. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό αλλά αντιθέτως παγκόσμιο, έχοντας ποικίλες εκφάνσεις που σχετίζονται τόσο με το χώρο όσο και με το χρόνο εκδήλωσης του. Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το φαινόμενο της αστικής διάχυσης και επιχειρεί να συστήσει μια μεθοδολογία για την αναγνώριση και μέτρηση των δομικών και λειτουργικών χαρακτηριστικών της, προτείνοντας ένα σύστημα δεικτών προσαρμοσμένο στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ελληνικών πόλεων. Η εφαρμογή της μεθοδολογίας για την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης υποδεικνύει ότι το προτεινόμενο σύστημα δεικτών δύναται να συντελέσει στην μελέτη του φαινομένου της αστικής διάχυσης, αφού τα αποτελέσματα των δεικτών επικυρώνουν τις μέχρι τώρα θεωρητικές διαπιστώσεις και καταγραφές του φαινόμενου για την πόλη της Θεσσαλονίκης.