Αναζητώντας τη δημιουργικότητα στη διδασκαλία της λογοτεχνίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: Ο επαναπροσδιορισμός της δημιουργικής «γραφής» στην μεταμοντέρνα πραγματικότητα και την «ψηφιακή» εκπαιδευτική τάξη πραγμάτων

Abstract

Η έλευση του μεταμοντερνισμού και η ανάπτυξη της θεωρίας της κοινωνικής σημειωτικής μετασχηματίζουν σήμερα την έννοια του κειμένου. Η άρση της διάκρισης μεταξύ υψηλής και χαμηλής κουλτούρας και η ανάδειξη της συμβολής όλων των διαθέσιμων σημειωτικών πόρων στη διαδικασία νοηματοδότησης της πραγματικότητας μορφοποιήθηκαν στη θεωρία των πολυγραμματισμών και στις πολιτισμικές σπουδές, που επαναπροσδιόρισαν την έννοια της δημιουργικότητας στη λογοτεχνία, τόσο στην παραγωγή όσο και στην πρόσληψή της. Ταυτόχρονα η ψηφιακή επανάσταση επισφράγισε τις παραπάνω τάσεις, εμπλουτίζοντάς τες με νέες πρακτικές. Υπό το πρίσμα της δεδομένης σχέσης δημιουργικότητας - παιχνιδιού- λογοτεχνίας, αναζητούμε τη δημιουργικότητα στους σκοπούς και τους στόχους των Προγραμμάτων σπουδών αλλά και στις ασκήσεις των σχολικών εγχειριδίων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, επιχειρώντας μια ιστορική αναδρομή σε βασικούς σταθμούς μέχρι τη συντελεσθείσα πρόσφατα κοπερνίκεια στροφή. Τέλος, κατατίθενται ενδεικτικές προτάσεις δημιουργικών δραστηριοτήτων για το μάθημα της λογοτεχνίας υπό το πρίσμα της διεύρυνσης της έννοιας τους γραμματισμού και του ζητούμενου της αξιοποίησης των ΤΠΕ στην εκπαίδευση.