Η τέλεση του χώρου μέσω της θεατρικότητας και του παιχνιδιού: διαβατήριο στην ταυτότητα και την ετερότητα

Résumé

Η κοινωνική εμπειρία που στοχεύει στην ταυτότητα της διαφοροποίησης, και όχι της προσχώρησης, κατακτάται σε δεδομένο χώρο και χρόνο, όχι ως αναπαραγωγή στατικών εικόνων αλλά ως τέλεση του χώρου. Η θεατρικότητα επιτρέπει τη διατήρηση της κοινωνικής ταυτότητας με τη δράση του ατόμου που δημιουργεί το χώρο μέσα στο χρόνο, όχι μιμούμενο εικόνες αλλά διαβαίνοντας όρια και περιορισμούς ώστε να βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με το έτερο. Το παιδικό παιχνίδι, ως κατεξοχήν κοινωνική δραστηριότητα, συμβάλλει κι αυτό στη διαμόρφωση της ταυτότητας του παιδιού, αφού του παρέχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί το χώρο και το χρόνο του καθώς και την εικόνα του μέσα από την επαφή και την επικοινωνία με τον άλλο. Στο παρόν άρθρο επιχειρείται η διερεύνηση και επιβεβαίωση των αναλογιών που υπάρχουν μεταξύ της θεατρικής τέλεσης εικόνων και του παιχνιδιού. Επίσης, περιγράφονται ενδεικτικά χώροι παιχνιδιού στο σύγχρονο αστικό χώρο, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο είναι δυνατή η προσωποποίηση χώρου και χρόνου μέσω του παιχνιδιού, και άρα η ελεύθερη διαμόρφωση της ταυτότητας του ατόμου, ή η αφομοίωσή της από τη μίμηση, όπως αυτή επιβάλλεται από την εικόνα του στάσιμου επιβεβλημένου χώρου.