Η συνεισφορά του ηχοτοπίου στον αστικό σχεδιασμό: τρέχουσες πρακτικές και προκλήσεις σε Eυρωπαϊκό επίπεδο

Περίληψη

Ο όρος “ηχοτοπίο” κερδίζει συνεχώς έδαφος στη διεθνή βιβλιογραφία, ειδικά κατά τα τελευταία δέκα χρόνια. Ως εκ τούτου, παρατηρείται μια συντονισμένη προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στους τομείς του αστικού σχεδιασμού, της αρχιτεκτονικής, της ακουστικής και της ψυχολογίας. Μέσω αυτής της ολιστικής και συνάμα διεπιστημονικής προσέγγισης ο σχεδιασμός του ηχοτοπίου προβαίνει σε δύο βασικές αρχές: α) ο θόρυβος νοείται πλέον ως κάτι ευεργετικό και όχι ως κάτι απορριπτέο στη ζωή της πόλης, β) στόχος πλέον δεν είναι η επίτευξη της “ησυχίας” αλλά της “καταλληλόλητας” του αστικού περιβάλλοντος μέσω της ισορροπίας σε επίπεδο πηγών θορύβου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η παρούσα εργασία - αφού κάνει μια ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη του ηχοτοπίου - ερευνά δύο μελέτες περίπτωσης σε διαφορετικές ευρωπαϊκές πόλεις. Καθεμιά αναφέρεται σε διαφορετικές εφαρμοσμένες πρακτικές βελτίωσης του ακουστικού περιβάλλοντος μέσω του ηχοτοπίου αλλά και λύσεις βασιζόμενες στο συμμετοχικό σχεδιασμό. Στη δεύτερη γίνεται επίσης μια προσπάθεια κατανόησης της σύνδεσης των πηγών θορύβου με ένα σύνολο αστικών δραστηριοτήτων και χρήσεων γης. Η συγκεκριμένη ερευνητική μελέτη αποτελεί ένα απόσταγμα του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος SONORUS - Urban Sound Planning (2013-2016) με απώτερο στόχο να διερευνηθούν οι τρέχουσες επιστημονικές προκλήσεις στον κλάδο του ηχοτοπίου σύμφωνα με τις απόψεις νέων ερευνητών.