Η εμπειρία πολεοδόμησης της περιφέρειας Westelijke Tuinsteden (Δυτικών κηπουπόλεων) του Άμστερνταμ
DOI:
https://doi.org/10.26253/heal.uth.ojs.aei.2003.95Λέξεις-κλειδιά:
Πόλη, Πολεοδομία, Άμστερνταμ, Κηπουπόλεις, Σχέδιο ανάπτυξης, Στεγαστικοί συνεταιρισμοίΠερίληψη
Οι αστικές περιφέρειες, όπως και οι πόλεις, έχουν αλλάξει. Αυτή η αλλαγή δεν συσχετίζεται μονάχα με τις μεταβολές που επιφέρει ο χρόνος, αλλά κυρίως με μια γενική μετάλλαξη της σύγχρονης πόλης. Η αστική περιφέρεια μοιάζει σήμερα με ένα σύνολο "...κεντρικών τόπων, χωροθετημένων μεταξύ των ιστορικών κέντρων και των οριζόντιων επεκτάσεων της διάσπαρτης πόλης." Η περιφέρεια, παραδοσιακά θεωρείται ως η μεταβατική εικόνα μεταξύ της συμπαγούς πόλης και της υπαίθρου. Σύμφωνα με αυτή την οπτική, η περιφέρεια δεν είναι ούτε πόλη ούτε ύπαιθρος. Είναι απλά, ο ενδιάμεσος χώρος, χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Βέβαια, καθώς μεταβάλλονται τα δύο άκρα διαφοροποιείται και ο ενδιάμεσος χώρος της περιφέρειας, για αυτό ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε σήμερα για το κατά πόσο έχει αλλάξει η έννοια της περιφέρειας. Η διαδικασία μετάλλαξης, όμως της περιφέρειας ήταν μια αυτόνομη διαδικασία που συνδυάστηκε με την ταυτόχρονη μετάλλαξη της πόλης. Μιλώντας λοιπόν για την περιφέρεια και την αστική ανάπλαση, μιλάμε για ένα καινούργιο τρόπο προσέγγισης της πόλης. Η προβληματική του αστικού χώρου σήμερα, συχνά συσχετίζεται με την αστική περιφέρεια. Βέβαια, η ευρωπαϊκή έρευνα PIC Urban, που έγινε μεταξύ 1994 και 1999, έδειξε ότι οι "αρνητικοί" τόποι παρουσιάζουν μια σημαντική μορφολογική και χωροθετική διαφοροποίηση. Αυτή η ετερογένεια και η διαφορετικότητα δεν πρέπει να μειώνουν την περιφέρεια στην τοπολογική της διάσταση. Η δυναμική της περιφέρειας οδηγεί σε μια νέα αστικότητα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια κριτική αναφορά των πολιτικών και πρακτικών που υιοθετήθηκαν για την ανάπτυξη μιας προβληματικής περιοχής των Westelijke Tuinsteden, στην περιφέρεια του Άμστερνταμ που βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο.