Τυπολόγηση των ελληνικών πόλεων με κριτήρια περιφερειακής εμβέλειας

Περίληψη

Στη σύγχρονη εποχή οι πόλεις, με την ευρύτερη περιοχή τους, αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο ως οι κύριοι χώροι συγκέντρωσης της παραγωγής, των βασικών λειτουργιών και του πληθυσμού. Την ίδια στιγμή, οι αντιλήψεις για την "αστική ανάπτυξη" είναι σε διαδικασία επανακαθορισμού. Στη διαδικασία αυτή η ταξινόμηση των οικισμών/πόλεων καθίσταται αναγκαία και αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα στον αναπτυξιακό προγραμματισμό και στο χωρικό σχεδιασμό. Στην Ελλάδα −παρά τις προσπάθειες, που κατά καιρούς έχουν επιχειρηθεί− η ιεράρχηση των πόλεων εξακολουθεί να στηρίζεται σε μεθόδους που από δεκαετίες έχουν θεωρηθεί ξεπερασμένες και να λαμβάνει υπόψη ανεπίκαιρα κριτήρια.

Σε αυτό το πλαίσιο των εθνικών συνθηκών, και με αφορμή τη γενικότερη προβληματική σε θέματα ιεράρχησης που επικρατεί σε ευρωπαϊκό/διεθνές επίπεδο, επιχειρείται η διατύπωση μιας νέας πρότασης για την τυπολόγηση των ελληνικών πόλεων που στηρίζεται στην αξιολόγηση της εθνικής/διεθνούς, και περιφερειακής/νομαρχιακής τους εμβέλειας. Μέσα από τη συνεκτίμηση/συσχέτιση μιας σειράς ισχυρών χωρικών τυπολογικών κριτηρίων, που επιτρέπουν ποιοτικές και ποσοτικές εκτιμήσεις για τη χωρική δυναμική και ενδο-διαπεριφερειακή εμβέλεια των πόλεων, η πρόταση επιδιώκει την εισαγωγή μιας νέας διάστασης στην αντίληψη για την ιεράρχηση του ελληνικού οικιστικού δικτύου. Στόχος η διατύπωση ενός νέου "μεθοδολογικού εργαλείου", ικανού να αποτελέσει "αφετηρία" για την εφαρμογή ενός καινούργιου πρωτότυπου πλαισίου για την ιεράρχηση των ελληνικών πόλεων.