Η αντίληψη της διακειμενικότητας από τα παιδιά προσχολικής ηλικίας

Abstract

Σύμφωνα με έρευνες, ο καλός αναγνώστης συσχετίζει διαρκώς τις πληροφορίες της προηγούμενης αναγνωστικής του εμπειρίας με αυτές της νεότερης (Hartman.1993). Αυτή η διαδικασία διαλόγου και σύνδεσης μεταξύ των κειμένων ονομάζεται διακειμενικότητα (Kristeva, 1986). Οι συνδέσεις που κάνει ένας αναγνώστης, δεν αφορούν μόνο τους ενήλικες αλλά και τα παιδιά (Cairney, 1990).

Στην παρούσα έρευνα μας απασχολεί η διακειμενικότητα ως μία στρατηγική, που καθιστά έτοιμα τα παιδιά προσχολικής ηλικίας να αντιληφθούν την διακειμενικότητα, και ποιο συγκεκριμένα τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ δύο παραμυθιών. Ενός δευτερογενούς κειμένου, που τους διαβάζεται από την ερευνήτρια, και του πρωταρχικού, κλασικού παραμυθιού, που τους θυμίζει η παρούσα ανάγνωση.

Από τα αποτελέσματα φαίνεται πως τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αντιλαμβάνονται την διακειμενικότητα. Αντιπαραβάλλουν τα γεγονότα μεταξύ των δύο κειμένων και είναι ικανά να κάνουν συνδέσεις μεταξύ των πληροφοριών που λαμβάνουν και εκείνων που κατέχουν ήδη.