Σκέψεις για την ουτοπία (με αφορμή τους Όρνιθες του Αριστοφάνη)
Abstract
Η ποιητική ουτοπία της Νεφελοκοκκυγίας και η φιλοσοφική της Καλλίπολης έχουν κοινή αφετηρία, τη δυσαρέσκεια που προ
καλεί μια ενοχλητική πραγματικότητα, και κοινή κατάληξη, την πρακτική αποτυχία, καθώς η ουτοπία μένει παγιδευμένη στις λέξεις που την κατασκευάζουν. Ο Αριστοφάνης και ο Πλάτων θα βρουν συνεχιστές. Η ουτοπία θα αναβιώνει σε διάφορες εποχές
και θα προσφέρεται ως πολιτική λύση, αλλά δεν θα αλλάξουν οι προϋποθέσεις και τα αποτελέσματα της. Στην παρούσα εργασία
καταγράφονται αυτές οι διαδοχικές ουτοπικές παραμυθίες και γίνεται απόπειρα να αποτιμηθεί η σημασία τους. Τέλος, με δεδομένη την αποτυχία της πολιτικής ουτοπίας, επιχειρείται να απαντηθούν τρία ερωτήματα: α) γιατί νομιμοποιείται η ουτοπία, β) ποια είναι η πραγματική απώλεια από την αποτυχία της ουτοπίας και γ) γιατί απέτυχε η πολιτική ουτοπία.