«Σπίτι μου σπιτάκι μου, σπιτοκαλυβάκι μου…»: Η έννοια του σπιτιού στο σύγχρονο ελληνικό εικονοβιβλίο.

Abstract

Στο παρόν άρθρο διερευνάται η έννοια του σπιτιού, ως μέρος του σκηνικού, και πιο συγκεκριμένα του τόπου. Σημασιολογικά η έννοια του σπιτιού εμπεριέχει ποικίλες διαστάσεις, σε αντίθεση με τη μονολεκτική αποτύπωσή τους στην ελληνική γλώσσα. Μέσα από αυτή τη σημασιολογική ποικιλία η έννοια του σπιτιού επαναπροσδιορίζεται στα σύγχρονα εικονογραφημένα ελληνικά παιδικά βιβλία και λειτουργεί πολυδιάστατα ως λογοτεχνικό πρόσωπο, ως συμβολικό περιεχόμενο, ως μέσο επικοινωνίας, ως τόπος εγκλεισμού και φυλάκισης, ως ανθρώπινο δικαίωμα.