Οι μεταβολές του μοντέλου απασχόλησης μετά την επίδραση του COVID-19 υπό το πρίσμα των κοινωνικοοικονομικών χαρακτηριστικών: Η περίπτωση των Χανίων
DOI:
https://doi.org/10.26253/heal.uth.ojs.aei.2025.2335Λέξεις-κλειδιά:
Yβριδική εργασία, COVID-19, Kοινωνικοοικονομικοί παράγοντες, Παραγωγικότητα, Χανιά.Περίληψη
Το παρόν άρθρο εξετάζει τον μετασχηματισμό των μορφών εργασίας στη μετα-COVID εποχή, με έμφαση στην ανάδυση της υβριδικής εργασίας ως μόνιμου στοιχείου του σύγχρονου εργασιακού τοπίου. Βασισμένη σε δεδομένα από την πόλη των Χανίων, μια περιοχή που υπέστη σημαντικές επιδημιολογικές και οικονομικές επιπτώσεις από την πανδημία, η ανάλυση εστιάζει στην κατανόηση της δυναμικής που διαμορφώνει τις νέες εργασιακές πρακτικές. Σκοπός του άρθρου είναι η ανάλυση των τρόπων με τους οποίους η πανδημία προκάλεσε διαρθρωτικές αλλαγές στον τρόπο οργάνωσης της εργασίας, καθώς και η εξέταση των κοινωνικοοικονομικών παραγόντων που επηρεάζουν τη διαφοροποίηση στην υιοθέτηση του υβριδικού μοντέλου εργασίας. Παράλληλα, διερευνάται η σχέση μεταξύ των νέων μορφών εργασίας και της αντιλαμβανόμενης παραγωγικότητας, όπως αυτή εκφράζεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Παρά την επέκταση της υβριδικής εργασίας σε πολλές νέες κατηγορίες εργαζομένων, η υιοθέτησή της παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις που καθορίζονται από μια σειρά κοινωνικοοικονομικών παραγόντων, όπως το καθεστώς απασχόλησης και ο κλάδος δραστηριότητας, καθώς και από ατομικά χαρακτηριστικά, όπως τα προσόντα ή το φύλο. Επιπρόσθετα, μέσα από την εξέταση της εσωτερικής κατανομής του υβριδικού μοντέλου αναδεικνύεται επίσης η σημασία άλλων καθοριστικών παραγόντων, όπως η εισοδηματική και η οικογενειακή κατάσταση των εργαζομένων. Όσον αφορά την παραγωγικότητα, τα ευρήματα του άρθρου δείχνουν ότι η υιοθέτηση του υβριδικού μοντέλου συνδέεται με θετική αποτίμηση της εργασιακής απόδοσης από την πλευρά των εργαζομένων, γεγονός που υποδηλώνει τις δυνατότητές του όχι μόνο ως εργαλείο ευελιξίας, αλλά και ως μέσο ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας. Το άρθρο, αναδεικνύοντας τόσο τις ευκαιρίες όσο και τις προκλήσεις που συνοδεύουν τη μετάβαση προς υβριδικά μοντέλα εργασίας, τονίζει την αναγκαιότητα διαμόρφωσης κατάλληλων πολιτικών που θα συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση και στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας αυτών των νέων εργασιακών πρακτικών.
Λήψεις
Αναφορές
Ελληνόγλωση
Καλτσάς, Β. (2023). «Τηλεργασία: Πόλεμος εταιρειών και εργαζομένων για την υβριδική εργασία». Οικονομικός Ταχυδρόμος, 10/9/2023.
Ξενόγλωσση
Bloom, N. (2021). “Hybrid is the future of work”. Policy Brief, Institute for Economic Policy Research (SIEPR), June.
Bloom, Ν., Han, Ρ. και Liang, J. (2023). “How hybrid working from home works out”. NBER working paper, No 30292.
Bloom, N., Liang, J., Roberts, J. και Ying, Z. J. (2015). “Does working from home work? Evidence from a Chinese experiment”. The Quarterly Journal of Economics, 130(1), 165–218.
Coenen, M. και Kok, R.A.W. (2014). “Workplace flexibility and new product development performance: the role of telework and flexible work schedules”. European Management Journal, 32, 564–576.
Colley, L. και Williamson, C.D.S. (2020). Working during the pandemic: from resistance to revolution? UNSW Canberra Public Service Research Group and CQUniversity.
Davis, J., Aliaga-Díaz, R. A., Westaway, P., Wang, Q., Patterson, A. J., DiCiurcio, K., Gray, A., Lemco, J. και Hirt, J. M. (2020). Vanguard economic and market outlook for 2021: Approaching the dawn. Vanguard, USA.
Desilver, D. (2020). “Before the coronavirus, telework was an optional benefit, mostly for the affluent few”. Pew Research Center, 20 March.
Dingel, J. I. και Neiman, B. (2020). “How many jobs can be done at home?”. Journal of Public Economics, 189, 104235.
Etheridge, B., Tang, L. και Wang, Y. (2020). “Worker productivity during lockdown and working from home: evidence from self-reports”. Covid Economics, 52, 118–151.
Eurofound και JRC (2024). Regional employment change and the geography of telework in Europe. Publications Office of the European Union, Luxembourg.
Grant, C. A., Wallace, L. M., Spurgeon, P. C., Tramontano, C. και Charalampous, M. (2019). “Construction and initial validation of the E-Work Life Scale to measure remote e-working”. Employee Relations, 41(1), 16–33.
Grant, C., Wallace, L. και Spurgeon, P. (2013). “An exploration of the psychological factors affecting remote e-worker’s job effectiveness, well-being and work-life balance”. Employee Relations, 35(5), 527–546.
Groen, B.A.C., Van Triest, S.P., Coers, M. και Wtenweerde, N. (2018). “Managing flexible work arrangements: teleworking and output controls”. European Management Journal, 36(6), 727–735.
ILO (2020). An employer’s guide on working from home in response to the outbreak of COVID-19. International Labour Organization.
Iogansen, X., Malik, J.K., Lee, Y. και Circella, G. (2024). “Change in work arrangement during the COVID-19 pandemic: A large shift to remote and hybrid work”. Transportation Research Interdisciplinary Perspectives, 25, 100969.
Kapitsinis, N. (2025). “Spatialities of remote work across the EU regions in the context of the Covid-19 pandemic: Regional change, factors, interlinkages”. Applied Geography, 176, 103531.
Klaser, K., Cuel, R. και Casari, P. (2023). “The future of hybrid work in Italy: A survey-based Socio-Technical-System analysis”. Journal of Innovation & Knowledge, 8(4), 1–14.
Lund, S., Madgavkar, A., Manyika, J. και Smit, S. (2020). What’s next for remote work: An analysis of 2,000 tasks, 800 jobs, and nine countries. McKinsey & Company, 23 November.
Marlow, S.L., Lacerenza, C.N. και Salas, E. (2017). “Communication in virtual teams: a conceptual framework and research agenda”. Human Resource Management Review, 27(4), 575–589.
Maruyama, T., Hopkinson, P.G. και James, P.W. (2009). “A multivariate analysis of work–life balance outcomes from a large-scale telework programme”. New Technology, Work and Employment, 24(1), 76–88.
Emanuel, N. και Harrington, E. (2024). “Working Remotely? Selection, Treatment, and the Market for Remote Work”. American Economic Journal: Applied Economics, 16(4), 528–559.
Partington, R. (2024). “Hybrid working much more likely if staff have a degree, says ONS”. The Guardian, 11 November.
PwC (2021). It’s time to reimagine where and how work will get done. PwC’s US Remote Work Survey.
Ro, C. (2020). “Companies are looking to the post-Covid future. For many, the vision is a model that combines remote work and office time”. BBC Worklife, 31 August.
Shannon, C. E. (1948). “A Mathematical Theory of Communication”. The Bell System Technical Journal, 27(3), 379–423.
Vyas, L. (2022). “’New normal’ at work in a post-COVID world: work–life balance and labor markets». Policy and Society, 41(1), 155–167.
Wheatley, D. (2017). “Employee satisfaction and use of flexible working arrangements”. Work, Employment and Society, 31(4), 567–585.
Whyman, P. B., Baimbridge, M. J., Buraimo, B. A. και Petrescu, A. I. (2015). “Workplace flexibility practices and corporate performance: evidence from the British private sector”. British Journal of Management, 26, 347–364.
Williams, S. και Shaw, N. (2025). “Hybrid working – Benefits and challenges for productivity and performance”. International Journal of Productivity and Performance Management, 74(1), 163–179.
Yang, E., Kim, Y. and Hong, S. (2023). “Does working from home work? Experience of working from home and the value of hybrid workplace post-COVID-19”. Journal of Corporate Real Estate, 25(1), 50–76.
Λήψεις
Δημοσιευμένα
Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
Τεύχος
Ενότητα
Άδεια
Πνευματική ιδιοκτησία (c) 2025 Αειχώρος: Κείμενα Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Ανάπτυξης
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.