Η υποεκπαίδευση στην Ελλάδα
Abstract
Η μείωση της σχολικής αποτυχίας και της διαρροής στην εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση στη χώρα μας, που καταγρά
φεται στις σχετικές μελέτες, φαίνεται να συσκοτίζει το σύγχρονο πρόβλημα της υποεκπαίδευσης. Τόσο η UNESCO όσο και η Επι
τροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων συμπεριλαμβάνουν στο ελάχιστο απαιτούμενο υπόβαθρο εφοδίων των πολιτών και κυρίως
των εργαζομένων όχι μόνο τις βασικές γνώσεις και δεξιότητες (ανάγνωση, γραφή και αριθμητικοί υπολογισμοί), αλλά και νέες
δεξιότητες που επίσης θεωρούνται βασικές στο ραγδαία μεταλασοόμενο κόσμο μας (δεξιότητες συμμετοχής στην κοινωνία,
χρήσης νέων τεχνολογιών κ.ά.). Στο άρθρο επιχειρείται η συγκρότηση της έννοιας της υποεκπαίδευσης και στη συνέχεια α
ναδεικνύεται το εύρος των προβλημάτων που σηματοδοτεί στη χώρα μας. Ειδικότερα, εξετάζονται οι διαστάσεις της υποεκπαί
δευσης στην Ελλάδα, όπως διαμορφώθηκαν μετά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1976/77.