Η μεθοδολογία στη φεμινιστική θεωρία
Abstract
Οι αλλαγές που σημειώθηκαν στις κοινωνικές δομές των οικονομικά προηγμένων κοινωνιών από τη δεκαετία 1960 και μετά, έφεραν στο προσκήνιο, δια μέσου κυρίως της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, νέες κοινωνικές ομάδες με ισχνή έως ανύπαρκτη μέχρι τότε δημόσια παρουσία. Από τη συνειδητή δράση αυτών των ομάδων προκλήθηκαν επίσης μεγάλοι ιδεολογικοί μετασχηματισμοί. Οι νέες αυτές ομάδες κατήγγειλαν τις επικρατούσες κοινωνικές θεωρίες -αλλά και γενικότερα την επιστή
μη- ως εθνοκεντρικός και φαλλοκεντρικές. Προκειμένου δε να στηρίξουν τις καταγγελίες τους αλλά και τα αιτήματά τους, διατύπωσαν νέες μεθοδολογικές προτάσεις που διέσπασαν τα μέχρι τότε παγιωμένα όρια των ανθρωπιστικών, φυσικών και κοινωνικών επιστημών. Ανεξάρτητα πάντως από την όποια δικαιολόγηση των νέων προταγμάτων επί της μεθόδου, οι τάσεις
της φεμινιστικής θεωρίας που εξετάζουμε στο άρθρο, φαίνεται να συγκλίνουν σε μια κατηγοριακή διατύπωση των πολιτικών
τους αιτημάτων και παραβλέπουν τις αντικειμενικές συνθήκες που κατέστησαν δυνατή αυτήν τη διατύπωση.