Όψεις κοινωνικής πολιτικής ατην Ελλάδα; Ιστορικο-θεωρητικά ζητήματα
Abstract
ο χαρακτήρας της καπιταλίστίκής ανάπτυξης και ο τύπος της εκβιομηχάνισης στην Ελλάδα, δεν επέτρεψαν τη γενίκευση
της μισθωτής εργασίας και την προλεταριοποίηση του πληθυσμού, παράγοντας που θα καθιστούσε, μαζί με τη μετάβαση σε
φορντικές-τείλορικές συνθήκες παραγωγής, αναγκαία την εμπέδωση ενός κράτους πρόνοιας. Η ανάληψη από το κράτος των
συνθηκών αναπαραγωγής της ελληνικής κοινωνίας αναπτύσσεται μέσα από την απώθηση αλλά και τη διατήρηση αυτοπαραγωγι-
κών συστημάτων, ενώ, όταν διευρύνεται η μισθωτοποίηση και διαμορφώνεται μια πλατειά βάση μισθωτών εργαζομένων, τίθεται
και το ζήτημα νομιμοποίησης της πολιτικής εξουσίας (μετά το 1974, κυρίως όμως στη δεκαετία του '80) μέσα από μέτρα κοι
νωνικής πολιτικής (μερική κοινωνικοποίηση του κόστους αναπαραγωγής).