Η εμπειρία των κλάδων μεταποίησης τροφίμων και ενδυμάτων στην Ελλάδα: Μία έρευνα

Abstract

Κατά τη δεκαετία του 1990, οι μεταβολές στο θεσμικό πλαίσιο που διέπει το παγκόσμιο εμπόριο, σε συνδυασμό με βελτιώσεις στις επικοινωνίες και την επεξεργασία των πληροφοριών, έχουν μειώσει δραστικά τη σημασία των εθνικών συνόρων, αυξάνοντας τη δυνατότητα μεγαλύτερης συνεργασίας και/ή έντασης του ανταγωνισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, μικρές επιχεφήσεις, ακόμη και αυτές που απευθύνονται κυρίως ή και αποκλειστικά, στην εσωτερική αγορά, είναι υποχρεωμένες να ενσωματώσουν μία διεθνή  ροοπτική στις στρατηγικές τους. Το παρόν άρθρο επιχειρεί τη διερεύνηση της ανταπόκρισης των μικρών επιχεφήσεων μεταποίησης τροφίμων και κατασκευής ενδυμάτων στην ταχεία διεθνοποίηση των αγορών. Για την επίτευξη αυτού του στόχου θα
χρησιμοποιηθούν στοιχεία από την περίπτωση της Ελλάδας, μίας ενδιάμεσης οικονομίας που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία μικρών επιχειρήσεων και την απουσία τομέα μεγάλων επιχειρήσεων. Η δομή της ελληνικής βιομηχανίας έχει επιπτώσεις στο επίπεδο του εγχώριου ανταγωνισμού και κατά συνέπεια στην ικανότητα των μικρών επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις πρόσφατες αλλαγές. Υποστηρίζουμε ότι το μέγεθος, η ηλικία και ο δυναμισμός της επιχείρησης είναι προσδιοριστικοί παράγοντες της απόφασης για επέκταση εκτός των ορίων της εσωτερικής αγοράς. Ωστόσο, μόνο το μέγεθος (εκφρασμένο σε όρους απασχολούμενου προσωπικού) είναι σημαντικό στον προσδιορισμό του βαθμού ανάμιξης μίας μικρής επιχείρησης στις ξένες αγορές. Από τα ευρήματα της έρευνας, προκύπτει επιπλέον ότι επιχειρήσεις με εμπειρία στις διεθνείς αγορές, μπορεί να είναι καλύτερα εξοπλισμένες για την εκμετάλλευση ευκαιριών και την ανταπόκριση σε απειλές που προέρχονται από το άνοιγμα των διεθνών αγορών. Τέλος, προκύπτει ακόμη ότι οι επιχειρήσεις που παράλληλα με τη διεθνοποίησή τους δεν εγκαταλείπουν την εγχώρια αγορά, είναι οι πλέον δραστήριες στην ανάπτυξη στρατηγικού σχεδιασμού, συγκρινόμενες με αυτές που είναι λιγότερο ή περισσότερο διεθνοποιημένες.