Η εργαλειακή αντίληψη του Γ. Κορδάτου για τη γλώσσα και η αυταξία της

Abstract

Στο άρθρο αυτό υποστηρίζεται ότι ο Γ. Κορδάτος εξετάζει το ζήτημα της γλώσσας κάτω από ιδεολογικό μανδύα και υπό την
οπτική της «ιστορικοδιαλεκτικής» μεθόδου. Προτείνει την καθιέρωση της ζωντανής γλώσσας, αλλά ταυτόχρονα εμμένει στην ερ
γαλειακή της χρήση. Η γλώσσα είναι για αυτόν μέσον συνεννόησης των ανθρώπων, παρακολουθεί την πολιτική και κοινωνική ε
ξέλιξη και έχει ταξική διάσταση. Για αυτό η σύγχρονη γλώσσα επιβάλλεται από την επαναστατική τάξη. Είναι φανερό ότι ο Κορ
δάτος δε συνδέει σταθερά τη γλώσσα με τη σκέψη και περιορίζεται στο λειτουργικό της χαρακτήρα, χωρίς να επεκτείνεται στο
δομικό. Αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από μία δυαδική διάσταση που οδηγεί στη δυαδική γλωσσική έκφραση. Δεν προβάλλει
την αυταξία της γλώσσας ως δομικού στοιχείου της ανθρώπινης σκέψης με δική του αυτοαναφορά και ως παγιωμένου ιδιαίτερου
σώματος που εξελίσσεται με βραδύτερους ρυθμούς.