Βιωμένη πραγματικότητα, μαρτυρία και Ιστορία στο νεότερο παιδικό και εφηβικό λογοτεχνικό βιβλίο.

Abstract

Στη νεότερη ιστορική πεζογραφία της λογοτεχνίας για παιδιά και εφήβους διαπιστώνουμε μια εντυπωσιακή εξέλιξη από το παραδοσιακό ιστορικό μυθιστόρημα σε νεοτερικές μορφές λογοτεχνικής ιστορικής αφήγησης. Η στροφή στην επιστήμη της ιστορίας από τον εθνικισμό στην ανθρωπιστική και ιδεοκεντρική σκοπιά και παράλληλα η μεταμοντέρνα επιστημονική θεώρηση της Ιστορίας ως αφήγησης με την ανάδειξη της μικροϊστορίας και της αφήγησης των “αφανών” απελευθέρωσαν τους συγγραφείς από τις δεσμευτικές συμβάσεις του είδους και έδωσαν ώθηση στη μαρτυρία και στη βιωμένη ιστορική πραγματικότητα. Tα μυθιστορήματα της Άλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρή με έμφαση στο ιστορικοκοινωνικό επίπεδο και με διακριτή την παρουσία της πολιτικής σκέψης πραγματώνουν μια ουσιώδη μετατόπιση του ιστορικού μυθιστορήματος από τη μυθοπλαστική ανάπλαση της “επίσημης” ιστορίας στη μαρτυρία και στη βιωμένη ιστορική πραγματικότητα από την πλευρά της αριστεράς. Στη νεότερη λογοτεχνική αφήγηση η στροφή στη μαρτυρία, στην αυτο/βιογραφία και στη μικροϊστορία , αναδιατάσσει και αναμορφώνει τον κόσμο της Ιστορίας στο νεότερο και σύγχρονο παιδικό και εφηβικό μυθιστόρημα, αναδεικνύοντας την ιστορία στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων ενώ η ένταξη στις προσωπικές ημερολογιακές αφηγήσεις ιστορικών ντοκουμέντων περιορίζει τον υποκειμενικό χαρακτήρα των αυτοβιογραφικών κειμένων