Μηδεια και Άλκηστις ή η μακραίωνη ιστορία της κατασκευής του αρνητικού γυναικείου στερεότυπου και η ανατροπή του μέσα από το παιδικό βιβλίο

Abstract

Η λογοτεχνική χρήση μυθικών μοτίβων είναι διαδεδομένη πρακτική σε όλες τις λογοτεχνικές παραδόσεις και εποχές. Η σχέση μιας διασκευής για παιδιά με το μυθικό προ- κείμενό της καθορίζεται από μετα- αφηγήσεις , δηλαδή από τις εγγεγραμμένες σε αυτή, ιστορικά προσδιορισμένες ιδεολογικές παρεμβάσεις. Η παιδική λογοτεχνία αναντίρρητα αποτελεί ισχυρό μέσο κοινωνικοποίησης και δυστυχώς, συχνά γίνεται φορέας διαιώνισης και εδραίωσης των έμφυλων στερεότυπων. Από το ρεπερτόριο των τραγικών ηρωίδων, η Άλκηστις , υπέρτατο σύμβολο συζυγικής πίστης και καθήκοντος, αποτελούσε ανέκαθεν τον ιδανικό ιδεολογικό χορηγό της παιδαγωγικής, εν αντιθέσει με τη Μήδεια , που ενσάρκωνε το αρνητικό της αφανούς και υποταγμένης γυναίκας. Το : The Dawn Palace, The story of Medea της Hoover H.M , αποτελεί μια ριζική επανανάγνωση του μύθου της Μήδειας. Δεν ανατρέπεται απλά το απαξιωτικό στερεότυπο της γυναίκας , αλλά καταρρίπτεται και το μύθευμα της υπεροχής της υπερβατικής ουσίας της Ελληνικότητας, που χρησίμευε ανέκαθεν ως άλλοθι για την επιβολή παντοειδών ύποπτων ιδεολογημάτων.