Η επίδραση της Αυτό-ομιλίας σε ένα καινούριο χορό σε μάθημα Ελληνικού παραδοσιακού χορού

Περίληψη

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να εξεταστεί η επίδραση της αυτο-ομιλίας τεχνικής υπόδειξης, στην εκτέλεση του ελληνικού παραδοσιακού χορού ‘Γιατρός’, σε μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου σε σύλλογο εκμάθησης ελληνικού παραδοσιακού χορού. Συνολικά συμμετείχαν 32 παιδιά (12 αγόρια, 20 κορίτσια) ηλικίας 7-15 ετών (M =11.47, SD= 2.27). Τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ηλικιακές κατηγορίες ανάλογα με τη βαθμίδα εκπαίδευσης: 1) Δημοτικό (7-11 ετών), 2) Γυμνάσιο (12-15 ετών), σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης συμμετείχαν 16 παιδιά. Σε κάθε ηλικιακή κατηγορία, τα παιδιά κατανεμήθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: α) πειραματική και β) ελέγχου. Τόσο η  πειραματική ομάδα όσο και η ομάδα ελέγχου, διδάχθηκαν το χορό με τη μιμητική μέθοδο, ωστόσο στην πειραματική ομάδα προστέθηκε η τεχνική της αυτο-ομιλίας. Για την αξιολόγηση της χορευτικής απόδοσης έγινε καταγραφή βίντεο και στη συνέχεια αξιολογήθηκε η ρυθμική εκτέλεση του χορού. Από την ανάλυση διακύμανσης (3-way ANOVA) με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις φάνηκε ότι και στις δύο ηλικιακές κατηγορίες και οι δύο ομάδες απέδωσαν το χορό, ωστόσο η πειραματική ομάδα, και στις δύο ηλικιακές κατηγορίες, είχε σημαντικά υψηλότερη απόδοση (p<.05) από την ομάδα ελέγχου. Από τα αποτελέσματα, προτείνεται η αυτο-ομιλία τεχνικής υπόδειξης ως μια αποτελεσματική τεχνική σε μάθημα Ελληνικού παραδοσιακού χορού, σε μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου.

Λέξεις κλειδιά: ψυχολογικές τεχνικές, παιδιά, αυτο-ομιλία, ελληνικός παραδοσιακός χορός.