Οι πολιτικές και ιδεολογικές σχέσεις του εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα

Abstract

Αντικείμενο του άρθρου είναι η αναζήπιση του πολιτικού και ιδεολογικού περιεχομένου της πολιτικής του Εκσυγχρονισμού. Το άρθρο αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος εξετάζεται και απορρίπτεται η αντίληψη ότι ο εκσυγχρονισμός συνιστά μεταμφιεσμένο νεοφιλελευθερισμό. Επίκεντρο της συζήτησής μας εδώ είναι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Στο δεύτερο μέρος του άρθρου, ο εκσυγχρονισμός κατανοείται ως μια πολιτική μεταρρυθμίσεων, με απώτερο στόχο την αναδιάρθρωση των λειτουργιών του δημόσιου τομέα. Η προσπάθεια για αναδιάρθρωση και βελτίωση της απόδοσης του κρότους συναντά αντιστάσεις οι οποίες απορρέουν από τις πολιτικές σχέσεις της χώρας. Σε αντίθεση όμως με την κυρίαρχη αντύνηψη η οποία αποδίδει τις λειτουργικές αδυναμίες του κρότους στο σύστημα της πολιτικής πελατείας, η άποψη που υποστηρίζεται εδώ συνδέει την αναποτελεσματικότητα του κρότους με τις πολιτικές μεταβολές που προϋπέθετε η αλλαγή του χαρακτήρα του στη δεκαετία του 1980. Πρόκειται ουσιαστικό για τις πολιτικές προεκτάσεις της κατόρρευσης του αναπτυξιακού κρότους της Δεξιός και της αντικατάστασης του από το κοινωνικό κρότος της Αριστερός.