Μαρτυρία και αφήγηση

Abstract

Η λογοτεχνία ως κοινωνικό φαινόμενο, με συγκεκριμένη λειτουργία, εξαρτάται από το χωροχρόνο υποδοχής των κειμένων, αλλά και από τη μορφή και δομή τους. Ξεκινώντας από μερικές γενικές παρατηρήσεις πάνω στο θέμα, προσπαθώ να αναλύσω τη θέση της μαρτυρίας στη μεταπολιτευτική αφήγηση στην Ελλάδα, και στη συνέχεια, επιχειρώ να ανιχνεύσω τη σχέση μαρτυρίου και μαρτυρίας. Η μαρτυρία, είτε ενσωματωμένη στην αφήγηση, είτε ως αυτοτελές κείμενο, αποτελεί λογοτεχνικό είδος στην πολιτιστική παράδοση της Λατινικής Αμερικής. Με βάση την πολυδιαβασμένη μαρτυρία της Rigoberta Menhu, Ινδιάνας από
τη Γουατεμάλα, αναδεικνύω τη σύνδεση προφορικού και γραπτού λόγου, όπως και την κοινωνική λειτουργικότητα της συνύπαρξής
τους.