Η παπική ιεροκρατική πολιτική θεωρία και η αναίρεσή της

Περίληψη

Σκοπός της μελέτης είναι η προσέγγιση της μεσαιωνικής παπικής ιεροκρατικής πολιτικής θεωρίας, σε αντιδιαστολή προς άλλες Θεωρητικές απόψεις εκπροσώπων της λόγιας ακαδημαϊκής διανόησης, στο επίμαχο ζήτημα των σχέσεων κοσμικής και πνευματικής εξουσίας κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα. Στα πλαίσια αυτά, διενεργείται αναφορά στη φύση, τη δομή και το περιεχόμενο του ιεροκρατικού επιχειρήματος, όπως διαμορφώθηκε υπό την πίεση δεδομένων ιστορικών περιστατικών των αρχών του XIV αιώνα. Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στην κοσμική κριτική της ιεροκρατικής θέσης, με βάση ένα αξίωμα  συνεργατικού δυϊσμού των δύο ρυθμιστικών αρχών της μεσαιωνικής κοινωνίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η βαθμιαία κατάφαση της αυτονομίας του εμφανιζόμενου κοσμικού κράτους έναντι εξωγενών επιδράσεων, προϋπόθεση της οποίας αποτελεί η σαφής και ακριβής οριοθέτηση της κοσμικής, έναντι της εκκλησιαστικής ισχύος.