Ολοκαύτωμα και εφηβικός έρωτας στη Τζιοκόντα του Νίκου Κοκάντζη

Abstract

H νουβέλα Τζιοκόντα του Νίκου Κοκάντζη (1975) είναι μεταιχμιακό έργο και η συζήτησή του ακουμπά σε διαφορετικά πλαίσια αναφοράς. Ως προς το είδος του, είναι μια
αυτοβιογραφική νουβέλα με ήρωες εφήβους, οπότε τίθεται αβίαστα το ερώτημα αν μπορεί να διαβαστεί από έφηβους αναγνώστες, αν δηλαδή η εφηβική εμπειρία που αναπαρίσταται μας δίνει το δικαίωμα να το κατατάξουμε και στην εφηβική λογοτεχνία. Ως προς το θέμα του, το γεγονός ότι η ηρωίδα, η Τζιοκόντα είναι Εβραία και παίρνει το δρόμο προς το στρατόπεδο εξόντωσης μαζί με την οικογένειά της, το εντάσσει στη λογοτεχνία του Ολοκαυτώματος. Στο παρόν άρθρο εξετάζεται το μυθιστόρημα και ως προς τα δύο πλαίσια αναφοράς και συνδέεται η προβληματική της εφηβικής λογοτεχνίας με την προβληματική της αναπαράστασης του Ολοκαυτώματος. Συμπεραίνεται πως το βιβλίο του Κοκάντζη, ως ένα αληθινό έργο τέχνης, δίνει ένα μάθημα ζωής χωρίς να έχει την παραμικρή πρόθεση για κάτι τέτοιο.