Οικολογική συνείδηση, συμφιλίωση και αρμονία του ανθρώπου με τη Φύση μέσα από την ενότητα Εμείς και η Φύση του Ανθολογίου λογοτεχνικών κειμένων, Με λογισμό και μ’ όνειρο της Ε’ και Στ’ τάξης του Δημοτικού σχολείου.

Abstract

Τα λογοτεχνικά κείμενα εστιάζουν κυρίως στην αλληλένδετη σχέση ανθρώπου – φύσης, ενώ εμπεριέχουν έναν έμμεσο διδακτικό χαρακτήρα. Η εργασία μας επικεντρώνεται σε τρεις άξονες οι οποίοι άπτονται α) του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει ο δάσκαλος κατά τη διάρκεια της διδακτικής διαδικασίας, β) της προσέγγισης και ανάδειξης της θεματικής των κειμένων της παραπάνω ενότητας, η οποία ενισχύει το μάθημα της περιβαλλοντικής αγωγής και γ) των σημαινόντων που αναδεικνύονται μέσα από την αναγνωστική περιπέτεια και αποτελούν δίαυλο παιδευτικής αγωγής και, κυρίως, την πρόσληψη του ζητούμενου από το ίδιο το παιδί ώστε να επιτευχθεί ο στόχος.
Τα κείμενα καλύπτουν μια αρκετά μεγάλη γκάμα ποικίλων εποχών, τάσεων και ύφους, τα οποία συνομιλούν μεταξύ τους δημιουργικά και αποτυπώνουν το συνεκτικό τους κρίκο : την κυριαρχία του φυσικού στοιχείου και, υπαινικτικά, τη στάση ζωής που οφείλει να έχει ο άνθρωπος απέναντι σ’ αυτό, ενώ συνδέουν διαφορετικές Σχολές, ρεύματα και τεχνοτροπίες.
Μέσα από ένα γοητευτικό ταξίδι στη φύση, καλλιεργούνται αξίες, διδάσκεται ο σεβασμός για τη μάνα-γη, δίνεται έμφαση στην αγάπη για τον γενέθλιο τόπο, ενισχύεται η άμεση συνάφεια της συνέχειας της ζωής της πανίδας και της χλωρίδας και της οικολογικής συμπεριφοράς του ανθρώπου, καταγράφονται κοινωνικές ανησυχίες και  διακρίνεται προσπάθεια για πολιτισμική ευαισθητοποίηση.