Στρατηγικές ∆ιαπραγµάτευσης έναντι Ανασταλτικών Παραγόντων για Συµµετοχή στο Ποδόσφαιρο Αναψυχής

Περίληψη

Η έννοια της «διαπραγµάτευσης», στην βιβλιογραφία της Αναψυχής εκφράζει πιθανές στρατηγικές που υιοθετούν συµµετέχοντες σε δραστηριότητες αθλητισµού αναψυχής, µε στόχο την επιτυχή αντιµετώπιση ανασταλτικών παραγόντων προς τη συµµετοχή. Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση των στρατηγικών διαπραγµάτευσης που υιοθετούν οι συµµετέχοντες / πελάτες στη δραστηριότητα του ποδοσφαίρου
αναψυχής σε γήπεδα µικρών διαστάσεων προκειµένου να ξεπεράσουν σχετικούς µε το ποδόσφαιρο αναψυχής,
ανασταλτικούς παράγοντες και η διερεύνηση της σχέσης των στρατηγικών αυτών µε τη διαφορετική συχνότητα
συµµετοχής. Στην έρευνα συµµετείχαν 160 πελάτες κέντρων αθλητισµού αναψυχής από αστική περιοχή της
Ελλάδας. Για την αξιολόγηση των στρατηγικών διαπραγµάτευσης χρησιµοποιήθηκε η κλίµακα των Alexandris,
Kouthouris και Girgolas (2005) προσαρµοσµένη στη δραστηριότητα του ποδοσφαίρου αναψυχής. Η παραγοντική ανάλυση ανέδειξε έξι παράγοντες διαπραγµάτευσης. Τα αποτελέσµατα υποστήριξαν ότι άτοµα που
σηµειώνουν υψηλότερες τιµές στους παράγοντες διαπραγµάτευσης: «διαχείριση χρόνου», «εύρεση παρέας»,
«αυτό-παρακίνηση» και «υιοθέτηση σχετικού τρόπου ζωής», παρουσιάζουν ταυτόχρονα και υψηλότερα επίπεδα συχνότητας συµµετοχής στο ποδόσφαιρο αναψυχής. Τα αποτελέσµατα αυτά επιβεβαιώνουν όσα υποστηρίζει η θεωρία της διαπραγµάτευσης των ανασταλτικών παραγόντων (Jackson, Crawford, & Codbey, 1993) ενώ συζητούνται µε στόχο τη βελτίωση των προσφερόµενων υπηρεσιών από τους αντίστοιχους φορείς της αγοράς της αναψυχής.