Αστικοποίηση του ποντιακού χώρου στην Τουρκία κατά τη 10ετία του 1990

Abstract

Η μελέτη αυτή διερευνά τιη συνθήκεη αστικοποίησης του Πόντου, μιας περιφέρειας της Τουρκίας, όπου από αιώνες μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή ήταν εγκατεστημένοι ελληνικοί πληθυσμοί και επι πλέον οι γεωγραφικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της περιοχής έχουν συντελέσει, σε κάποιες περιπτώσεις, στην επιβίωση ε^ηνικών ιδεολογικών στοιχείων, όπως της γλωσσάς. Αξιοποιώντας στοιχεία από τουρκικές πηγές, σε κάποιες περιπτώσεις επίσημες, αποδεικνύει ότι το κράτος δεν λαμβάνει ιδιαίτερη μέριμνα άχι μόνο γι' αυτή, αλλά ούτε και για τις υπόλοιπες κεντρικές και ανατολικές περιφέρειες της Ανατολίας, αναγκάζοντας μεγάλες πληθυσμιακές μάζες της περιοχής να μετακινηθούν προς τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας στα δυτικά και κυρίως στην οικονσμική και πολιτιστική της πρωτεύουσα, Κωνσταντινούπολη. Εκεί, στις συνθήκες της χαώδους πόλης, τον κατεξοχήν τόπο υποδοχής εσωτερικών μεταναστών της χωράς, διατηρούν τις πολιτιστικές τους ιδιαιτερότητες, τις οποίες αναπαράγουν μέσω ενός σημαντικού αριθμού φορέων πολιτιστικού κυρίως χαρακτήρα. Οι ανάγκες για υποδομές ιδιαίτερα στις παρυφές της πόλης, όπου κυρίως εγκαθίστανται οι μετανάστες, είναι πιεστικές. Όλα τα δεδομένα δείχνουν οτι η ροή αυτή εξόδου των κατοίκων του Πόντου προς την Κωνσταντινούπολη θα συνεχίζεται και θα εντείνεται, χωρίς σχεδιασμό απορρόφησης όχι μόνο αυτών, αλλά και των υπολοίπων εσωτερικών μεταναστών από τις επαρχίες της μικρασιατικής ενδοχώρας. Στον ορίζοντα δε φαίνεται καμιά προοπτική ανατροπής αυτής της εξέλιξης. Απαιτείται η λήψη γενναίων μέτρων πολιτικής, τα οποία δεν έχουν μέχρι σήμερα ληφθεί