Μία διδακτική προσέγγιση του διηγήματος «Τὸ ἁμάρτημα τῆς μητρός μου» του Γ.Μ. Βιζυηνού βασισμένη στη «συναλλακτική» αναγνωστική θεωρία της L.M. Rosenblatt

Abstract

Η διδασκαλία και συνεπώς η ανάγνωση του λογοτεχνικού κειμένου στην τάξη, πρέπει να απαλλάσσεται από οποιαδήποτε μορφή καταναγκασμού, καταιγισμού ερωτήσεων και επιβολής ανιαρών εργασιών, μια και ο στόχος του εκπαιδευτικού θα πρέπει να επικεντρώνεται στη διαμόρφωση κριτικών αναγνωστών (Πάτσιου & Καλογήρου, 2013). Η διδασκαλία της Λογοτεχνίας σήμερα έχει αναμορφωθεί και εμπλουτιστεί με σύγχρονες θεωρητικές και μεθοδολογικές αρχές, μία εκ των οποίων είναι και η «συναλλακτική» αναγνωστική θεωρία της Louise Michelle Rosenblatt. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η πράξη της ανάγνωσης αποτελεί μια αμφίδρομη διαδικασία συνάντησης δύο παραγόντων επικοινωνίας, του κειμένου και του αναγνώστη, όπου η εμπειρία του κειμένου προστίθεται στις άλλες εμπειρίες που έχει το άτομο από την καθημερινή του ζωή, συνεπώς η λογοτεχνική εμπειρία μετουσιώνεται σε πηγή βιωματικής και αισθητικής απόλαυσης (Πολίτης, 2018). Σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου είναι η παρουσίαση μίας διδακτικής προσέγγισης του διηγήματος του Γεωργίου Βιζυηνού «Τὸ ἁμάρτημα τῆς μητρός μου», η οποία βασίζεται στην αξιοποίηση της εν λόγω θεωρίας. Η επιλογή του συγγραφέα δεν είναι τυχαία, μια και ο Γ. Βιζυηνός εκτός από βασικός εισηγητής του ηθογραφικού διηγήματος υπήρξε και εξαιρετικός ψυχογράφος. Το εν λόγω διήγημα, επίσης, βρίθει από ψυχολογικές συγκρούσεις των ηρώων τόσο με τα άλλα πρόσωπα της ιστορίας, όσο και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Το άρθρο διαρθρώνεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος γίνεται η παρουσίαση της «συναλλακτικής» θεωρίας της L.M. Rosenblatt, ενώ στο δεύτερο επιχειρείται μία διδακτική προσέγγιση του παραπάνω διηγήματος με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό της αναγνωστικής και της διδακτικής προσέγγισής του στο ελληνικό σχολείο.