Συγκριτική Μελέτη Χρόνου Αντίδρασης και Επίδοσης Αθλητών Αγωνισμάτων Ταχύτητας Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων Κλειστού Στίβου

Περίληψη

Ο χρόνος αντίδρασης στους δρόμους ταχύτητας είναι ένας καθοριστικός παράγοντας που μπορεί να συμβάλει στην κατάκτηση ενός μεταλλίου σε αθλητές Παγκοσμίου επιπέδου. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να διερευνήσει τη σχέση του χρόνου αντίδρασης στην εκκίνηση και της επίδοσης αθλητών δρόμων ταχύτητας που συμμετείχαν στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα κλειστού στίβου από το 1997 μέχρι το 2008. Στη μελέτη αυτή αξιολογήθηκαν δεδομένα από 159 αθλητές (n=159) που συμμετείχαν στους τελικούς των 60m, των 200m και των 60m με εμπόδια στις διοργανώσεις στο Παρίσι το 1997, στο Μαεμπάσι το 1999, στη Λισαβόνα το 2001, στο Μπέρμιγχαμ το 2003, στη Βουδαπέστη το 2004, στη Μόσχα το 2006 και στη Βαλένθια το 2008. Ο χρόνος αντίδρασης και η επίδοση των αθλητών αξιολογήθηκε με βάση τα επίσημα δημοσιευμένα αποτελέσματα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κλασικού Αθλητισμού (IAAF). Η ανάλυση του Pearson εφαρμόστηκε με σκοπό την αξιολόγηση της συσχέτισης ανάμεσα στην επίδοση και στο χρόνο αντίδρασης σε κάθε ένα από τα αγωνίσματα ταχύτητας. Η εφαρμογή της γραμμικής παλινδρόμησης (linear regression) είχε σκοπό να αξιολογήσει τη δυνατότητα πρόβλεψης της τελικής επίδοσης από το χρόνο αντίδρασης στην εκκίνηση. Από τα 3 αγωνίσματα ταχύτητας στατιστικά σημαντική καταγράφηκε μόνο η συσχέτιση μεταξύ του χρόνου αντίδρασης και της επίδοσης στα 60m (r=0.32, p<0.05). Επίσης, για το δρόμο των 60m το πολλαπλό R της ανάλυσης παλινδρόμησης ήταν 0.11 στατιστικά διαφορετικό από το μηδέν, F(1,51)=6,138, p<0.05 δίνοντας τη δυνατότητα πρόβλεψης του 10% της επίδοσης στα 60m από το χρόνο αντίδρασης του αθλητή στην εκκίνηση. Συμπερασματικά, ο χρόνος αντίδρασης επιβεβαιώνεται ότι έχει μια μικρή συμβολή στην επίδοση των 60m του κλειστού στίβου, που όμως μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη κατά τη φάση του τερματισμού.