Η Συμβολή της Συν-Διέγερσης των Αγωνιστών και Ανταγωνιστών Μυών στις Νευρικές Προσαρμογές μετά από Προπόνηση Δύναμης

Περίληψη

Οι νευρικές (νευρομυϊκές) προσαρμογές που επιφέρει η προπόνηση δύναμης μπορούν να μελετηθούν με βάση τις μεταβολές στα επίπεδα διέγερσης των αγωνιστών, συναγωνιστών και ανταγωνιστών μυών. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανασκόπηση και αξιολόγηση των σημαντικότερων ερευνητικών εργασιών που ασχολήθηκαν με τη συμβολή της συν-διέγερσης των ανταγωνιστών μυών στις νευρικές προσαρμογές, μετά από προπόνηση δύναμης. Ως συνδιέγερση ή συν-ενεργοποίηση ορίζεται η ενεργοποίηση των αγωνιστών, που συνοδεύεται από ταυτόχρονη χαμηλότερη ενεργοποίηση των ανταγωνιστών μυών μιας άρθρωσης. Μεταξύ άλλων, η συνδιέγερση διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στη διατήρηση της σταθερότητας της άρθρωσης, καθώς και στην παραγωγή κινήσεων που χαρακτηρίζονται από συντονισμό και ακρίβεια. Σε γενικές γραμμές, η προπόνηση δύναμης φαίνεται να ρυθμίζει την ανταγωνιστική δραστηριότητα με δύο τρόπους: α) μειώνοντάς την,
σε συνδυασμό με αύξηση ή όχι της δραστηριότητας του αγωνιστή μυός και β) διατηρώντας την σταθερή και αυξάνοντας τη δραστηριότητα του αγωνιστή, με τελικό αποτέλεσμα την μείωση του λόγου ανταγωνιστικής/ αγωνιστικής ενεργοποίησης. Από την ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας φαίνεται ότι μετά από προπόνηση δύναμης η συμβολή της συνδιέγερσης των ανταγωνιστών στις νευρομυϊκές προσαρμογές είναι μικρή σε σχέση με τη συνολική παρατηρούμενη βελτίωση της δύναμης. Ωστόσο, το ερευνητικό πεδίο γύρω από την συνδιέγερση και γενικότερα τις νευρομυϊκές προσαρμογές χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.