Η Επίδραση της Κολύμβησης με Ελεγχόμενη Αναπνοή στη Συγκέντρωση Γαλακτικού στο Αίμα

Περίληψη

Η προπόνηση με κράτημα της αναπνοής (υποξική προπόνηση), χρησιμοποιείται από πολλούς προπονητές κολύμβησης για την ενδυνάμωση των αναπνευστικών μυών και την αύξηση της ικανότητας άσκησης σε αναερόβιες, άπνοες συνθήκες. Οι απόψεις όμως διίστανται ως προς τις επιδράσεις της υποξικής προπόνησης στον οργανισμό των κολυμβητών. Σκοπός της έρευνας αυτής ήταν να συγκρίνει τη συγκέντρωση του γαλακτικού στο αίμα κολυμβητών και κολυμβητριών και την καρδιακή συχνότητα, μετά από προπόνηση, σε υπομέγιστη ένταση με διαφορετικούς ρυθμούς αναπνοής. Επτά κολυμβητές και επτά κολυμβήτριες εφηβικής ηλικίας, πραγματοποίησαν δύο δοκιμασίες, 8 × 50 m ελεύθερης κολύμβησης, στο 91 ± 2 % της καλύτερης
πρόσφατης επίδοσής τους. Στη μία δοκιμασία, οι αθλητές και οι αθλήτριες κολύμπησαν με κανονική συχνότητα αναπνοής (ΚΣΑ), ενώ στην άλλη με ελεγχόμενη συχνότητα αναπνοής (ΕΣΑ) κάθε 7–8 χεριές. Για τον προσδιορισμό του γαλακτικού πάρθηκαν δείγματα τριχοειδικού αίματος, πριν και στο 3ο, 5ο και 7ο λεπτό, μετά το τέλος κάθε δοκιμασίας. Eπίσης, καταγράφηκε, πριν και αμέσως μετά η καρδιακή συχνότητα. Από την ανάλυση των δεδομένων φάνηκε ότι η μέγιστη συγκέντρωση γαλακτικού δε διέφερε σημαντικά μεταξύ ΚΣΑ και ΕΣΑ (13.8 ± 4.2 και 13.6 ± 3.1 mmol/L αντίστοιχα), όπως δε διέφερε και η καρδιακή συχνότητα (180 ± 8 και 176 ± 13 bpm αντίστοιχα). Συμπερασματικά, η συγκέντρωση του γαλακτικού στο αίμα και η καρδιακή συχνότητα δεν επηρεάζονται από τη συχνότητα αναπνοής στην ελεύθερη κολύμβηση σε υπομέγιστης έντασης προπόνηση.