Η Επίδραση της Θεραπείας με Ραδιοσυχνότητες Tecar σε Δείκτες Απόδοσης και Μυϊκής Βλάβης μετά από Πρωτόκολλο Πρόκλησης Ασκησιογενούς Μυϊκού Τραυματισμού
DOI:
https://doi.org/10.26253/heal.uth.ojs.ispe.2022.1668Λέξεις-κλειδιά:
μυϊκός πόνος, έκκεντρη άσκηση, διαθερμία, φυσικοθεραπείαΠερίληψη
Είναι γνωστό πως η ασυνήθιστη έκκεντρη άσκηση επιφέρει μυϊκή βλάβη και καθυστερημένο μυϊκό πόνο (DOMS), απώλεια δύναμης και περιορισμό στο εύρος κίνησης. Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας ήταν να αξιολογηθεί η επίδραση της θεραπείας με ραδιοσυχνότητες Tecar σε παράγοντες που σχετίζονται με τον πόνο και την απόδοση μετά από ένα πρωτόκολλο με έκκεντρες συστολές. Δώδεκα νεαροί άνδρες πραγματοποίησαν πέντε σετ των 15 μέγιστων έκκεντρων επαναλήψεων των εκτεινόντων του γόνατος ανά σετ, τόσο στο δεξί όσο και στο αριστερό άκρο. Πριν την πραγματοποίηση του πρωτοκόλλου άσκησης, 24, 48, 72 και 96 ώρες μετά πραγματοποιηθήκε αξιολόγηση των σύγκεντρων και έκκεντρων ροπών των εκτεινόντων του γόνατος στο ισοκινητικό δυναμόμετρο, της παραγόμενης μέσης ισομετρικής ροπής για 10 δευτερόλεπτα, καθώς και του εύρους κίνησης της άρθρωσης και της αίσθησης DOMS. Αμέσως μετά την παρέμβαση και για χρονικό διάστημα 96 ωρών οι συμμετέχοντες ακολουθούσαν το θεραπευτικό πρωτόκολλο πριν από κάθε αξιολόγηση το οποίο περιελάμβανε τρεις φάσεις συνολικής διάρκειας 26 λεπτών. Στην πρώτη φάση διάρκειας οχτώ λεπτών χρησιμοποιήθηκε για την χωρητική λειτουργία μεσαία κεφαλή με συχνότητα 470 kHz, στη δεύτερη φάση διάρκειας 10 λεπτών χρησιμοποιήθηκε για την αντιστατική λειτουργία μεσαία κεφαλή με συχνότητα 470 kHz, ενώ στην τρίτη φάση για την χωρητική λειτουργία μεσαία κεφαλή με συχνότητα 470 kHz για διάστημα οχτώ λεπτών. Με τυχαιοποιημένο τρόπο επιλέχθηκε σε ένα από τα δύο άκρα η συσκευή TECAR να είναι απενεργοποιημένη (συνθήκη ελέγχου) ή ενεργοποιημένη (πειραματική συνθήκη) χωρίς οι συμμετέχοντες να μπορούν να αντιληφθούν την λειτουργία της. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως υπήρξαν σημαντικές διαφορές (p<.05) ως προς το χρόνο χωρίς σημαντικές διαφορές (p>.05) μεταξύ των δύο παρεμβάσεων. Η τεχνική Tecar επέφερε σημαντική (p<.05) αύξηση στη μέγιστη σύγκεντρη ροπή των εκτεινόντων και των καμπτήρων του γόνατος στις 72 και 96 ώρες σε σχέση με τα αρχικά επίπεδα μετά το πρωτόκολλο άσκησης. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν πως η τεχνική Tecar θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την γρηγορότερη αποκατάσταση της ροπής μετά από μυϊκή βλάβη.