Ελληνικός Παραδοσιακός Χορός, Θετικά και Αρνητικά Συναισθήματα, Αυτοεκτίμηση και Υποκειμενική Αίσθηση Ζωτικότητας

Περίληψη

Η άσκηση στο χώρο εργασίας ως μέσο προαγωγής της υγείας, επιφέρει θετικά αποτελέσματα στον εργαζόμενο, στον εργοδότη, αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Πόσο μάλλον στο χώρο του νοσοκομείου, όπου οι επαγγελματίες υγείας και το υπόλοιπο προσωπικό εκτίθενται καθημερινά σε στρεσογόνους παράγοντες. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η επίδραση του ελληνικού παραδοσιακού χορού, ως μορφή άσκησης, στα συναισθήματα, στην υποκειμενική ζωτικότητα και την αυτοεκτίμηση των εργαζομένων σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά 200 εργαζόμενοι/ες (Μ.O. ηλικίας: 44.99 ± 9.75 έτη) σε νοσοκομεία (επαγγελματίες υγείας και υπόλοιπο προσωπικό νοσοκομείου), οι οποίοι/ες χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες. Η ομάδα παρέμβασης αποτελούνταν από 100 άτομα (28 άνδρες, 72 γυναίκες) όπου συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα ελληνικού παραδοσιακού χορού, ενώ οι υπόλοιποι 100 (28 άνδρες, 72 γυναίκες) δεν ασχολούνταν με τον ελληνικό παραδοσιακό χορό (ομάδα ελέγχου). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ομάδα ενασχόλησης με τον παραδοσιακό χορό (ομάδα παρέμβασης) είχε υψηλότερα σκορ στις μεταβλητές θετικά συναισθήματα, υποκειμενική αίσθηση ζωτικότητας, αυτοεκτίμηση, και χαμηλότερο σκορ στη μεταβλητή αρνητικά συναισθήματα σε σύγκριση με την ομάδα που δεν ασχολούνταν με τον παραδοσιακό χορό (ομάδα ελέγχου). Με βάση τα παραπάνω, η ενασχόληση με τον παραδοσιακό χορό φαίνεται ότι μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων σε νοσοκομειακό περιβάλλον.