Οι Επιδράσεις της Έκκεντρης και της Ομόκεντρης Άσκησης στο Μεταβολισμό των Υδατανθράκων

Περίληψη

Ο κύριος σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι να εξεταστούν οι επιδράσεις της έκκεντρης και ομόκεντρης άσκησης στο μεταβολισμό των υδατανθράκων σε ανθρώπους και πειραματόζωα. Εξετάστηκαν έρευνες που χρησιμοποίησαν τα τρία πιο συχνά πρωτόκολλα σύγκρισης έκκεντρης – ομόκεντρης άσκησης: τις έκκεντρες και ομόκεντρες συστολές σε ισοκινητικό δυναμόμετρο, το τρέξιμο σε κατηφόρα και ανηφόρα και την ηλεκτρική διέγερση. Παρατηρήθηκε ότι η ομόκεντρη άσκηση μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερη μείωση στο μυϊκό γλυκογόνο ενώ η έκκεντρη μεγαλύτερη καθυστέρηση στην ταχύτητα ανασύνθεσης του μυϊκού γλυκογόνου, μεγαλύτερη μείωση στην δραστικότητα της συνθάσης του γλυκογόνου, μεγαλύτερη μείωση στη συγκέντρωση των μεταφορέων γλυκόζης 4 και αύξηση στην αντίσταση στην ινσουλίνη. Ο κύριος μηχανισμός για τις έντονες μεταβολικές επιδράσεις που προκαλεί η έκκεντρη άσκηση πιθανά να είναι ο μεγαλύτερος και παρατεταμένος μυϊκός τραυματισμός που λαμβάνει χώρα μετά από έκκεντρη άσκηση. Ο μυϊκός τραυματισμός έχει συνδεθεί με καταστροφή των μυϊκών ινών και παρατεταμένη φλεγμονή - βλάβη στο σαρκείλημμα μειώνοντας έτσι τις λειτουργικές ικανότητες του μυϊκού κυττάρου. Συνεπώς, φαίνεται να υπάρχει κοινή σχέση μεταξύ του μυϊκού τραυματισμού και των έντονων μεταβολικών επιδράσεων που επιφέρει η έκκεντρης μορφής άσκηση. Το κύριο εύρημα της παρούσας ανασκόπησης είναι ότι ο προκαλούμενος από την έκκεντρη άσκηση μυϊκός τραυματισμός ενδεχομένως να αποτελεί τον κύριο μηχανισμό για τις μεταβολές που επήλθαν στο μεταβολισμό των υδατανθράκων. Πιστεύουμε ότι η έκκεντρη άσκηση πρέπει να αντιμετωπισθεί ως διαφορετικό ερέθισμα για τον οργανισμό σε σχέση με την ομόκεντρη άσκηση λόγω του μεγάλου μυϊκού τραυματισμού που προκαλεί και τις απερχόμενες αλλαγές που επιφέρει στο μεταβολισμό των υδατανθράκων εξ’ αιτίας αυτού.