Η Επίδραση της Χορήγησης Αλοπουρινόλης σε Δείκτες Οξειδωτικού στρες στο Ήπαρ Επιμύων κατά την Άσκηση

Περίληψη

Η αλοπουρινόλη είναι ένας αναστολέας της οξειδάσης της ξανθίνης, ίσως του σημαντικότερου ενζύμου παραγωγής ελευθέρων ριζών που ενεργοποιείται κατά τη διάρκεια της άσκησης. Σκοπός της εργασίας ήταν η μελέτη της επίδρασης της άσκησης και της χορήγησης αλοπουρινόλης, σε δείκτες οξειδωτικού στρες στο ήπαρ επιμύων, μετά από εξαντλητική άσκηση. Ογδόντα ένηβοι αρσενικοί επίμυες, κολύμπησαν μέχρι εξάντλησης σε ειδική δεξαμενή. Η λήψη του ήπατος από τους επίμυες έγινε χειρουργικά πριν, αμέσως μετά και 5 ώρες μετά την άσκηση και τις αντίστοιχες χρονικές στιγμές μετά από τη χορήγηση αλοπουρινόλης. Υπολογίστηκαν η οξειδάση της ξανθίνης, η ολική αντιοξειδωτική ικανότητα (TAC), η ανηγμένη γλουταθειόνη (GSH), η
οξειδωμένη γλουταθειόνη (GSSG), ο λόγος ανηγμένης προς οξειδωμένη γλουταθειόνη (GSH/GSSG), η καταλάση (CAT), τα πρωτεϊνικά καρβονύλια και οι ουσίες που αντιδρούν με το θειοβαρβιτουρικό οξύ (TBARS). Όπως αναμενόταν, βρέθηκε κύρια επίδραση της παρέμβασης στην οξειδάση της ξανθίνης, καθώς η αλοπουρινόλη και ο συνδυασμός αλοπουρινόλης και άσκησης, μείωσαν κατά 4 περίπου φορές τη δραστικότητά της. ‘Οσον αφορά τα πρωτεϊνικά καρβονύλια, τα TBARS, την καταλάση και το λόγο GSH/GSSG, δε βρέθηκε κύρια επίδραση της παρέμβασης, του χρόνου ή του συνδυασμού τους. Η άσκηση δεν αύξησε την οξείδωση των πρωτεϊνών και λιπιδίων, ούτε επηρέασε τη δραστικότητα της καταλάσης στο ήπαρ των επιμύων. Ωστόσο,
τόσο η χορήγηση αλοπουρινόλης, όσο και η άσκηση μείωσαν την TAC, την GSH και την GSSG. Συμπερασματικά, τόσο η άσκηση όσο και η χορήγηση αλοπουρινόλης, οδήγησαν σε μείωση της ολικής αντιοξειδωτικής ικανότητας στο ήπαρ, γεγονός που μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την ικανότητα του ιστού να εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες.