Η Επίδραση της Συνδυαστικής Προπόνησης Πλειομετρικών και Πολυαρθρικών Ασκήσεων με Βάρη σε Βιοχημικούς Δείκτες Μυϊκού Τραυματισμού
Λέξεις-κλειδιά:
πλειομετρική προπόνηση, άσκηση με βάρη, μυϊκός τραυματισμός, κρεατινική κινάση, γαλακτική αφυδρογονάση, κορτιζόλη, τεστοστερόνηΠερίληψη
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει την επίδραση της συνδυαστικής προπόνησης (πλειομετρικών ασκήσεων και ασκήσεων με αντιστάσεις), σε βιοχημικούς δείκτες που υποδηλώνουν το μυϊκό τραυματισμό έως και 96 ώρες μετά την άσκηση. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε μια από τις τρεις πειραματικές ομάδες. Την ομάδα ελέγχου (Ε=8), την πρώτη ομάδα άσκησης (Π1 : η ένταση στην άσκηση με αντιστάσεις ήταν 90% της μιας μέγιστης επανάληψης, όγκος προπόνησης: 3 σειρές, 3 επαναλήψεις και 4 λεπτά διάλειμμα μεταξύ των σετ) και την δεύτερη ομάδα άσκησης (Π2: η ένταση στην άσκηση με αντιστάσεις ήταν 50%
της μιας μέγιστης επανάληψης, όγκος προπόνησης: 3 σειρές, 8 επαναλήψεις και 4 λεπτά διάλειμμα μεταξύ των σετ). Η δραστικότητα της κρεατινικής κινάσης (CK) και της γαλακτικής αφυδρογονάσης (LDH), η συγκέντρωση της κορτιζόλης και της τεστοστερόνης, καθώς και ο λόγος τεστοστερόνης προς κορτιζόλη, αξιολογήθηκαν τις χρονικές στιγμές πριν την άσκηση αμέσως μετά, 24, 48, 72, 96 ώρες μετά την άσκηση. Η δραστικότητα της CK αυξήθηκε 75% και 82% στις ομάδες Π1 και Π2 (p<.05) αντίστοιχα στις 24 ώρες μετά την άσκηση. Η δραστικότητα της LDH αυξήθηκε 60 -70% και 60 -65% στις ομάδες Π1 και Π2 (p<.05) από τη χρονική στιγμή αμέσως μετά την άσκηση μέχρι και τις 72 ώρες μετά. Η συγκέντρωση της κορτιζόλης αυξήθηκε σε όλες
τις χρονικές στιγμές μετά την άσκηση στις ομάδες Π1 και Π2. Η συγκέντρωση της τεστοστερόνης για την ομάδα Π1 αυξήθηκε από τη χρονική στιγμή αμέσως μετά την άσκηση και παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα μέχρι τις 72 (p<.05). Στην ομάδα Π2, η αύξηση παρατηρήθηκε από τις 48 έως τις 72 ώρες. Συμπερασματικά, η συνδυαστική προπόνηση προκάλεσε αξιοσημείωτες μεταβολές στους βιοχημικούς δείκτες του μυϊκού τραυματισμού και ενδεχομένως να προκάλεσε ανοσοκαταστολή.