Η ∆ιαθεµατική Προσέγγιση στη ∆ιδασκαλία της Φυσικής Αγωγής

Περίληψη

Τα τελευταία χρόνια µε σκοπό την αναβάθµιση της ποιότητας της εκπαίδευσης, η διαθεµατικότητα αποτέλεσε τον κεντρικό άξονα στη σύνταξη των αναλυτικών προγραµµάτων από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Η διαθεµατικότητα αναφέρεται στην ενοποίηση δύο ή περισσότερων επιστηµονικών περιοχών µε σκοπό την αύξηση της µάθησης σε κάθε περιοχή. Υποστηρίζεται ότι η διαθεµατική διδασκαλία οδηγεί σε ολιστική και πραγµατική γνώση, που συνδεόµενη µε την πραγµατικότητα, αξιοποιείται στην καθηµερινή ζωή. Η διαθεµατική προσέγγιση διακρίνεται από την παραδοσιακή διδασκαλία ως προς το περιεχόµενο αλλά και ως προς τη µέθοδο της διδασκαλίας. Για την αξιολόγηση των µαθητών στη διαθεµατική διδασκαλία, χρησιµοποιούνται εναλλακτικές µέθοδοι που περιλαµβάνουν καθορισµένα κριτήρια όπως φάκελο εργασιών των µαθητών, σχέδια εργασίας, παρατήρηση, αυτο-αξιολόγηση. Ως προς την εφαρµογή της διαθεµατικής προσέγγισης στη Φυσική Αγωγή (ΦΑ) δύο µορφές ενοποίησης έχουν προταθεί από τους ειδικούς, η εσωτερική (µέσα στο πεδίο της ΦΑ) και η εξωτερική (ενοποίηση µε άλλα γνωστικά περιεχόµενα). Για την εφαρµογή διαθεµατικών προσεγγίσεων σε διάφορα µαθήµατα και στη ΦΑ, αναπτύχθηκαν από τους ειδικούς θεωρητικά µοντέλα. Λόγω της δυσκολίας όµως στην ερευνητική εφαρµογή και αξιολόγηση ανάλογων µοντέλων, ελάχιστα είναι τα ερευνητικά δεδοµένα που υποστηρίζουν τις υποθέσεις, για θετικές επιδράσεις σε εκπαιδευτικές µεταβλητές από την εφαρµογή διαθεµατικών προγραµµάτων. Μελλοντικά προτείνεται ο σχεδιασµός, η εφαρµογή και η αξιολόγηση διαθεµατικών παρεµβάσεων ερευνητικά, ως προς τις επιδράσεις τους στο γνωστικό, συναισθηµατικό και συµπεριφορικό τοµέα των µαθητών σε διαφορετικούς χώρους δράσης (π.χ., σχολείο, σπορ, οικογένεια) και σε διαφορετικούς τοµείς ανθρώπινων ενεργειών (π.χ., επίτευξη, υπευθυνότητα, υγιεινές συµπεριφορές).