Βιοχηµική Aξιολόγηση Προπονητικών ∆οκιµασιών Μεγίστης Έντασης στην Κολύµβηση

Περίληψη

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να συγκρίνει τις συγκεντρώσεις γαλακτικού οξέος στο αίµα µετά από τρεις ισόχρονες προσπάθειες µέγιστης έντασης: α) στα 100 m κολύµβησης, β) στη µερικώς προσδεδεµένη κολύµβηση και γ) στον πάγκο προσοµοιωµένης κολύµβησης. Επιπλέον, ερευνήθηκε αν υπάρχει συσχέτιση των παραµέτρων απόδοσης που χαρακτηρίζουν τις παραπάνω προσπάθειες µε τη συγκέντρωση γαλακτικού οξέος µετά από αυτές. Το δείγµα αποτέλεσαν έντεκα κολυµβητές και επτά κολυµβήτριες αγωνιστικής κολύµβησης. ∆είγµατα τριχοειδικού αίµατος λήφθηκαν στο 3ο, 5ο, 7ο και 9ο λεπτό µετά το πέρας κάθε προσπάθειας για να προσδιοριστεί η µέγιστη τιµή του γαλακτικού οξέος. Η ανάλυση των αποτελεσµάτων έδειξε σηµαντικά χαµηλότερη συγκέντρωση γαλακτικού οξέος µετά τη δοκιµασία του πάγκου προσοµοιωµένης κολύµβησης (12.8 mmol/L στους άνδρες και 9.1 mmol/L στις γυναίκες) σε σύγκριση µε τα 100 m κολύµβησης (14.8 και 13.5 mmol/L αντίστοιχα) και τη µερικώς προσδεδεµένη κολύµβηση (15.3 και 13.4 mmol/L αντίστοιχα). Η κολυµβητική ταχύτητα των κολυµβητριών στα 100 m και η ισχύς των κολυµβητών στον πάγκο προσοµοιωµένης κολύµβησης σχετίστηκαν θετικά µε τη συγκέντρωση γαλακτικού οξέος µετά από καθεµιά από αυτές τις δοκιµασίες (r = .773, p < .05 και r = .595, p < .05 αντίστοιχα). Συµπερασµατικά παρουσιάστηκε διαφοροποίηση των τριών προπονητικών δοκιµασιών ως προς τη µέγιστη συγκέντρωση γαλακτικού οξέος στο αίµα. Ωστόσο οι συγκεντρώσεις γαλακτικού οξέος ήταν αρκετά υψηλές, ώστε να καθιστούν και τη µερικώς προσδεδεµένη κολύµβηση και την προσοµοιωµένη κολύµβηση κατάλληλες για την ανάπτυξη της αναερόβιας γαλακτικής ικανότητας. Επιπροσθέτως, υπήρξε περιορισµένη συσχέτιση της απόδοσης µε τη συγκέντρωση γαλακτικού οξέος.