Η Επίδραση του Ασκησιογενούς Μυϊκού Τραυματισμού στην Εμβιομηχανική της Προσγείωσης Εξαρτάται από τον Τύπο της Προσγείωσης

Περίληψη

Σκοπός της εργασίας ήταν να διερευνήσει την επίδραση της έκκεντρης άσκησης και του επικείμενου μυϊκού τραυματισμού στην κατακόρυφη δύναμη αντίδρασης του εδάφους (VGRF) και τα κινηματικά και κινητικά χαρακτηριστικά του γόνατος και του ισχίου κατά τη διποδική προσγείωση που συνοδεύεται ή όχι από κατακόρυφο άλμα. Δεκαεπτά αθλητές τοπικών πρωταθλημάτων με προπονητική εμπειρία σε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν προσγείωση υπέστησαν μυϊκό τραυματισμό των εκτεινόντων μυών της άρθρωσης του γόνατος και των δύο κάτω άκρων, εκτελώντας έκκεντρη άσκηση στο ισοκινητικό δυναμόμετρο. Το πρωτόκολλο άσκησης αποτελούνταν από 5 σετ των 15 επαναλήψεων στις 60º/s. Έγινε καταγραφή των εμβιομηχανικών παραμέτρων κατά τη
διποδική προσγείωση που συνοδεύεται ή όχι από κατακόρυφο άλμα 24 ώρες πριν και 48 ώρες μετά την έκκεντρη άσκηση. Οι δείκτες του μυϊκού τραυματισμού που αξιολογήθηκαν ήταν η ισομετρική ροπή, ο καθυστερημένος μυϊκός πόνος και τα επίπεδα της κρεατινικής κινάσης στον ορό του αίματος. Η έκκεντρη άσκηση οδήγησε σε στατιστικά σημαντική μεταβολή όλων των δεικτών του μυϊκού τραυματισμού, επιβεβαιώνοντας την πρόκλησή του (p < .05). Η μέγιστη κάμψη του γόνατος αυξήθηκε, ενώ η VGRF, η μέγιστη εσωτερική ροπή έκτασης του γόνατος και η μέγιστη ισχύς του γόνατος κατά τη φάση απόσβεσης μειώθηκαν μόνο στην προσγείωση με επακόλουθο άλμα 48 ώρες μετά (p < .05). Κοινή μεταβολή και στους δύο τύπους προσγείωσης ήταν μόνο η αύξηση της μέγιστης κάμψης του ισχίου (p < .05). Συμπερασματικά, η εμβιομηχανική της προσγείωσης όταν οι ασκούμενοι παρουσιάζουν συμπτώματα μυϊκού τραυματισμού διαφοροποιείται ανάλογα με τον τύπο της εξεταζόμενης προσγείωσης και παρουσιάζει μεγαλύτερη μεταβολή όταν η διποδική προσγείωση συνοδεύεται από επακόλουθο άλμα.