Ισοκινητική Αξιολόγηση

Περίληψη

Η ισοκινητική δυναμομετρία χρησιμοποιείται ευρέως για την αξιολόγηση της δύναμης και την πρόληψη και αποκατάσταση τραυματισμών, τόσο σε αθλητές, όσο και σε μαζικά ασκούμενα άτομα διαφόρων ηλικιών. Η ισοκινητική δυναμομετρία παρουσιάζει τόσο πλεονεκτήματα όσο και μειονεκτήματα, έναντι των άλλων μεθόδων αξιολόγησης της δύναμης. Ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά της είναι η ασφάλεια του δοκιμαζόμενου κατά τη διάρκεια της μέτρησης, ενώ το σημαντικότερο μειονέκτημά της είναι ο διαφορετικός τρόπος δραστηριοποίησης των μυών κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων αλλά και καθημερινών κινήσεων. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η ανασκόπηση των σχετικών ερευνών, οι οποίες επικεντρώθηκαν στην ισοκινητική αξιολόγηση της δύναμης και εξέτασαν την επίδραση διαφόρων παραγόντων (μυϊκή ενεργοποίηση, γωνιακή ταχύτητα, σκέλος μέτρησης κ.α.) που μπορούν να επηρεάσουν τα αποτελέσματά της. Σύμφωνα με την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, φαίνεται ότι η μυϊκή ενεργοποίηση και η γωνιακή ταχύ-τητα αποτελούν δύο από τους σημαντικότερους παράγοντες που επηρεάζουν την ισοκινητική ροπή δύνα-μης. Πιο συγκεκριμένα, οι μύες κατά την έκκεντρη μυϊκή ενεργοποίηση παράγουν μεγαλύτερες τιμές δύναμης συγκριτικά με τη σύγκεντρη μυϊκή ενεργοποίηση. Επιπρόσθετα, η δύναμη κατά τη σύγκεντρη μυϊκή ενεργοποίηση μειώνεται με την αύξηση της γωνιακής ταχύτητας, ενώ κατά την έκκεντρη μυϊκή ενεργοποίηση η σχέση μεταξύ δύναμης και ταχύτητας δεν έχει πλήρως αποσαφηνιστεί. Επιπρόσθετα, είναι κοινά αποδεκτό ότι η έκκεντρη ισοκινητική αξιολόγηση, καθώς και η αξιολόγηση σε γρήγορες γωνιακές ταχύτητες, παρουσιάζουν χαμηλότερη αξιοπιστία συγκριτικά με τη σύγκεντρη αξιολόγηση και την αξιολόγηση σε αργές γω-νιακές ταχύτητες. Έτσι, οι ερευνητές προτείνουν καλή εξοικείωση πριν την έκκεντρη ισοκινητική αξιολόγηση, ιδίως σε γρήγορες γωνιακές ταχύτητες. Τέλος, αν και οι αμφίπλευρες συγκρίσεις και οι αναλογίες ανταγωνιστών/αγωνιστών (παραδοσιακές και λειτουργικές) χρησιμοποιούνται ευρέως στη διεθνή βιβλιογραφία για την καθοδήγηση της προπονητικής διαδικασίας και την πρόληψη και αποκατάσταση τραυματισμών, μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα σχετικά με τον υπολογισμό τους και τη χρήση τους σε αρθρώσεις όπως είναι το ισχίο, η ποδοκνημική, ο ώμος κ.α. Προηγούμενοι ερευνητές, οι οποίοι εξέ-τασαν την αξιοπιστία αυτών των δύο παραμέτρων (αμφίπλευρες συγκρίσεις και αναλογίες), αναφέρουν χαμηλότερη αξιοπιστία συγκριτικά με την ισοκινητική ροπή δύναμης, και προτείνουν ότι πρέπει να υπολογίζονται και να χρησιμοποιούνται με προσοχή και επιφύλαξη.