Για μία Αποτελεσματική Πρακτική Άσκηση Φυσικής Αγωγής στα Σχολεία: Ανασκόπηση

Περίληψη

Η πρακτική άσκηση (ΠΑ) στα σχολεία αποτελεί παγκοσμίως ένα από τα πιο διαδεδομένα εκπαιδευτικά μέσα της προετοιμασίας των φοιτητών (Farrell, 2008; Wright, 1999), αφού οι εμπειρίες που αποκομίζουν οι μελλοντικοί καθηγητές φυσικής αγωγής (ΦΑ) θεωρούνται συχνά από τους ίδιους ως οι πολυτιμότερες για την μετέπειτα διδασκαλία τους (LaMaster, 2001). Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης ήταν (α) να εντοπιστούν οι κρίσιμες παράμετροι που εξασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα της ΠΑ των φοιτητών ΦΑ στα σχολεία, (β) να περιγραφεί η πρακτική εφαρμογή προγραμμάτων ΠΑ στη ΦΑ σε διάφορες περιοχές του κόσμου, και (γ) να γίνουν προτάσεις που αντανακλούν τις πιο σύγχρονες τάσεις και που αποσκοπούν στην ανάπτυξη αποτελεσματικότερων προγραμμάτων ΠΑ στο μέλλον. Διάφορα μοντέλα ΠΑ συναντώνται στη
βιβλιογραφία, το πιο σύγχρονο ωστόσο από αυτά φαίνεται να είναι το ενοποιημένο μοντέλο, κατά το οποίο ο φοιτητής, το πανεπιστήμιο και ο διορισμένος καθηγητής συνεργάζονται μεταξύ τους για να πετύχουν τους στόχους της ΠΑ (Ryan, Toohey, & Hughes, 1996). Η αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων ΠΑ μπορεί να επηρεαστεί από ποικίλους παράγοντες όπως (α) τα προσωπικά πιστεύω και τα προηγούμενα βιώματα των φοιτητών, (β) τη συνεργασία των φοιτητών με τους διορισμένους καθηγητές ΦΑ στα σχολεία, και (γ) την εποπτεία των φοιτητών από τους επιβλέποντες καθηγητές του πανεπιστημίου. Συμπερασματικά, για να είναι ένα πρόγραμμα ΠΑ περισσότερο αποτελεσματικό χρειάζεται: (α) να έχει προηγηθεί θεωρητική εκπαίδευση των φοιτητών σε θέματα της παιδαγωγικής επιστήμης (β) να έχουν προηγηθεί διδασκαλίες από τους φοιτητές
σε ελεγχόμενες συνθήκες στο πανεπιστήμιο ή στο σχολείο υπό την επίβλεψη ενός καθηγητή (γ) να ενθαρρύνεται η αμοιβαία διδασκαλία μεταξύ των φοιτητών και να προωθείται η αυτό-αξιολόγηση και ο ανάστοχασμός˙ και (δ) να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην επιμόρφωση των εν ενεργεία καθηγητών, ώστε να αναλαμβάνουν το ρόλο του μέντορα για τους φοιτητές ΦΑ.