Αλτική Ικανότητα, Αντιδραστική Δύναμη και Ανθρωπομετρικά Χαρακτηριστικά Νεανίδων Αθλητριών Πετοσφαίρισης Υψηλού Επιπέδου

Περίληψη

Στην πετοσφαίριση, η αλτική ικανότητα σε συνδυασμό με τις σωματικές διαστάσεις και αναλογίες, αποτελούν παραμέτρους που καθορίζουν την επίδοση. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η μέτρηση ορισμένων ανθρωπομετρικών χαρακτηριστικών της αλτικής ικανότητας και της αντιδραστικής δύναμης σε νεάνιδες αθλήτριες πετοσφαίρισης, μέλη εθνικών ομάδων των Βαλκανικών χωρών και η διερεύνηση πιθανών διαφορών μεταξύ των αθλητριών, ως προς τη χώρα προέλευσης και ως προς την ειδικότητα που αγωνίζονταν, σύμφωνα με την τακτική της ομάδας τους. Ογδόντα έξι αθλήτριες (15.5-18.5 ετών), από την Ελλάδα (ΕΛΛ, n=21), τη Βουλγαρία (ΒΟΥΛ, n=21), τη Σερβία (ΣΕΡ, n=21), τη Μολδαβία (ΜΟΛ, n=21), την Τουρκία (ΤΟΥΡ, n=21) και τη Ρουμανία (ΡΟΥ, n=21), αξιολογήθηκαν ως προς τη σωματική μάζα, το λίπος, το ύψος, το δείκτη σωματικής μάζας (ΒΜΙ) και ως προς την αντιδραστική δύναμη και την αλτική ικανότητα, με τα άλματα από ημικάθισμα, με ταλάντευση χωρίς και με αιώρηση των χεριών και με το άλμα πτώσης από ύψος 40cm. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, στο σωματικό λίπος η ΕΛΛ και ΡΟΥ είχαν υψηλότερες τιμές (p<.05) από τις ΜΟΛ και ΒΟΥΛ. Οι κεντρικές μπλοκέρ (Κ) ήταν υψηλότερες (p<.01) από τις πασαδόρους (Π), τις ακραίες επιθετικές (Α) και τις λίμπερο (Λ). Οι διαγώνιες (Δ) ήταν υψηλότερες (p<.01) από τις Π και τις Λ, ενώ οι Α ήταν υψηλότερες (p<.01) από τις Λ. Στο ΔΣΜ δεν υπήρξαν διαφορές (p>.05) μεταξύ των ομάδων και των ειδικοτήτων, ενώ στη ΣΜ οι Κ είχαν υψηλότερες τιμές (p<.05) από τις Α, Π και τις Λ. Στα άλματα με ταλάντευση, από ημικάθισμα και μετά από πτώση από ύψος 40cm, η ΤΟΥΡ είχε υψηλότερη επίδοση από τις ΕΛΛ και ΒΟΥΛ, ενώ στο άλμα με ταλάντευση και αιώρηση των χεριών είχε υψηλότερη επίδοση (p<.05) από τις ΕΛΛ, ΒΟΥΛ και ΜΟΛ. Στην αντιδραστική δύναμη, οι ΣΕΡ και TOYΡ είχαν υψηλότερες τιμές από τις ΕΛΛ και BΟΥΛ (p<.05), ενώ η TOYΡ παρουσίασε υψηλότερη επίδοση και από τη ΡΟΥΜ (p<.05). Ο περιοδικός έλεγχος των σωματικών χαρακτηριστικών και του επιπέδου των διαφόρων παραμέτρων της φυσικής κατάστασης, αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για την επιλογή και τη βελτίωση των προπονητικών προγραμμάτων, συμβάλλοντας στην καλύτερη αξιοποίηση των αθλητριών αναπτυξιακής ηλικίας.