Εφαρμογή και Αξιολόγηση του Μαθήματος Πρακτική Άσκηση στα Σχολεία στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλίας

Περίληψη

Παρά την κοινή ομολογία ότι η πρακτική άσκηση (ΠΑ) αποτελεί το πολυτιμότερο και το πιο διαδεδομένο εκπαιδευτικό μέσο προετοιμασίας των φοιτητών φυσικής αγωγής (ΦΑ), η ελληνική βιβλιογραφία σ’ αυτό το επιστημονικό πεδίο είναι πολύ περιορισμένη. Στην προσπάθειά της να καλύψει αυτό το κενό, η παρούσα έρευνα είχε σκοπό να παρουσιάσει τα στοιχεία από το σχεδιασμό, την εφαρμογή και αξιολόγηση της ΠΑ φοιτητών του ΤΕΦΑΑ Θεσσαλίας κατά το ακαδημαϊκό έτος 2009 – 2010. Το δείγμα αποτελούνταν από 39 τεταρτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες ΦΑ. Κάθε φοιτητής ανέλαβε τη διδασκαλία του μαθήματος της ΦΑ σε ένα τμήμα της Α/θμιας και της Β/θμιας εκπαίδευσης για ένα εξάμηνο, συμβουλευόμενος τον Οδηγό Πρακτικής Άσκησης που είχε συνταχθεί για τις ανάγκες του μαθήματος. Τη διαδικασία της διδασκαλίας επέβλεπαν ο διορισμένος καθηγητής ΦΑ του σχολείου και ένας επιβλέπων από το πανεπιστήμιο. Για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της ΠΑ χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια με αποδεκτές ψυχομετρικές ιδιότητες. Συγκεκριμένα, αξιολογήθηκε η αντιλαμβανόμενη (α) ικανοποίηση και προσπάθεια των φοιτητών κατά την ΠΑ, (β) η αυτο-αποτελεσματικότητα των φοιτητών ως προς την εφαρμογή των κατάλληλων στρατηγικών διδασκαλίας, ως προς τη διοίκηση της τάξης και ως προς την εμπλοκή των μαθητών στο μάθημα και (γ) η αυτο-αποτελεσματικότητα των φοιτητών ως προς τη χρήση δασκαλοκεντρικών και μαθητοκεντρικών
στιλ διδασκαλίας. Επιπλέον, αξιολογήθηκαν οι αντιλήψεις των φοιτητών για την υποστήριξη που έλαβαν από τους επιβλέποντες καθηγητές τους κατά τη διάρκεια της ΠΑ και για την καταλληλότητα του υποστηρικτικού υλικού. Από τα αποτελέσματα φάνηκε πως το μάθημα Πρακτική Άσκηση στα Σχολεία πέτυχε σ’ ένα μεγάλο βαθμό τους στόχους του, αφού οι φοιτητές βελτίωσαν στατιστικώς σημαντικά την αυτοαποτελεσματικότητά τους στην εφαρμογή των κατάλληλων στρατηγικών διδασκαλίας (t34= -2.21, p < .05), στην αποτελεσματική διοίκηση της τάξης (t34= -2.90, p < .01) και στη χρήση των μαθητοκεντρικών στιλ διδασκαλίας (t34 = -2.30, p < .05). Ακόμη, θετικές φάνηκαν πως ήταν και οι αντιλήψεις των φοιτητών σε σχέση με την υποστήριξη που έλαβαν από τους καθηγητές τους, καθώς και σε σχέση με την καταλληλότητα και χρησιμότητα του Οδηγού Πρακτικής Άσκησης. Συμπερασματικά, το μάθημα Πρακτική Άσκηση στα Σχολεία πέτυχε σ’ ένα μεγάλο βαθμό τους στόχους του, ωστόσο σημαντικές είναι οι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει ακόμη, σύμφωνα με τις διεθνείς τάσεις και τις προοπτικές του μέλλοντος.