Η Επίδραση ενός Προγράμματος Ψυχοκινητικής Αγωγής στην Κινητική Απόδοση Παιδιών Πρώτης Σχολικής Ηλικίας

Περίληψη

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξεταστεί η επίδραση παρεμβατικού προγράμματος ψυχοκινητικής αγωγής σε παιδιά 7- 9 ετών. Επιπλέον, εξετάστηκε η επίδραση του παρεμβατικού προγράμματος σε μαθητές με χαμηλή κινητική απόδοση (Wilson και συν, 2000). Στην έρευνα συμμετείχαν 148 μαθητές δημοτικού σχολείου του λεκανοπεδίου Αττικής. Η αξιολόγηση των κινητικών δεξιοτήτων έγινε με το BruininksOseretsky Test of Motor Proficiency- Short Form (Bruininks, 1978). Αυτούσια τμήματα κάθε τάξης ορίστηκαν τυχαία σε πειραματική ομάδα-ΠΟ και ομάδα ελέγχου-ΟΕ. Στη συνέχεια, η ΠΟ ακολούθησε πρόγραμμα ψυχοκινητικής αγωγής 8 εβδομάδων προσαρμοσμένο στις ελλείψεις των μαθητών. Η ΟΕ αντίστοιχα παρακολούθησε το καθημερινό ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου. Η τελική μέτρηση των επιδόσεών τους προσδιόρισε ότι η ΠΟ είχε σημαντικά υψηλότερη βαθμολογία από την ΟΕ. Στη συνέχεια εξετάστηκε η αλληλεπίδραση πειραματικής συνθήκης και χρονικού σημείου μέτρησης ως προς τις αδρές, αδρές- λεπτές και λεπτές κινητικές δεξιότητες για το σύνολο των μαθητών και τα αποτελέσματα των μετρήσεων έδωσαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε ΠΟ και ΟΕ, δείχνοντας ευεργετικές τις επιδράσεις του παρεμβατικού προγράμματος. Θετικά ήταν τα επιμέρους αποτελέσματα και για τους μαθητές με χαμηλή κινητική απόδοση, όπου η ΠΟ είχε σημαντικά υψηλότερη επίδοση από την Ο.Ε. κατά τη δεύτερη μέτρηση. Συμπερασματικά, ένα πρόγραμμα ψυχοκινητικής παρέμβασης υποστηρίζει τη βελτίωση της κινητικής απόδοσης, όλων των μαθητών.