Άσκηση και Άτομα με Κάκωση Νωτιαίου Μυελού
DOI:
https://doi.org/10.26253/heal.uth.ojs.ispe.2008.1231Λέξεις-κλειδιά:
άσκηση, κάκωση νωτιαίου μυελού, φυσική κατάσταση, ποιότητα ζωήςΠερίληψη
Τα άτομα με κάκωση του νωτιαίου μυελού (ΚΝΜ) στην πλειονότητά τους, χρησιμοποιούν το αναπηρικό αμαξίδιο, για να εξυπηρετήσουν τις καθημερινές τους μετακινήσεις. Οι καθημερινές τους δραστηριότητες ωστόσο δεν είναι αρκετά έντονες για να τους εξασφαλίσουν καλή φυσική κατάσταση. Η μειωμένη φυσική και κοινωνική δραστηριότητα που παρουσιάζουν λόγω της αναπηρίας, έχει ως συνέπεια τη μυϊκή αδυναμία, τη μειωμένη αερόβια ικανότητα, την έλλειψη ανεξαρτησίας και την κακή ποιότητα ζωής. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η ανασκόπηση των ερευνών που έχουν διεξαχθεί και αφορούν αφενός τις μεθόδους άσκησης που χρησιμοποιήθηκαν και την επίδραση αυτών στη φυσική κατάσταση των ατόμων με ΚΝΜ και αφετέρου τους τομείς που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής κατά το σχεδιασμό των προγραμμάτων εξάσκησής
τους. Από την ανασκόπηση φάνηκε ότι τα άτομα με ΚΝΜ συνήθως χρησιμοποιούν το εργόμετρο χειρός ή την προώθηση του αναπηρικού αμαξιδίου για την εξάσκηση της αερόβιας ικανότητάς τους. Η προπόνηση είναι διαλειμματική ή συνεχόμενη, διάρκειας τουλάχιστον 30΄ λεπτών. Διεξάγεται 3-5 φορές την εβδομάδα, με την ένταση αρχικά να βρίσκεται στο 40% - 50% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας (ΜΚΣ) και προοδευτικά ν΄ αυξάνεται στο 60% – 80%. Η προπόνηση δύναμης και ευλυγισίας αφορά κυρίως τις μυϊκές ομάδες και αρθρώσεις της ωμικής ζώνης και του άνω τμήματος του κορμού. Η κυκλική προπόνηση με αντιστάσεις, 2-3 φορές την εβδομάδα, έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη δύναμη, στην αερόβια ικανότητα, στη μείωση
της αίσθησης του πόνου και των τραυματισμών. Για την ενδυνάμωση χρησιμοποιούνται ελεύθερα βάρη, μανσέτες βάρους, μηχανήματα, ελαστικοί ιμάντες, το βάρος του σώματος. Το συμπέρασμα από την παρούσα ανασκόπηση ήταν ότι τα εξατομικευμένα προγράμματα άσκησης οδηγούν σε σημαντικές βελτιώσεις του καρδιαγγειακού, αναπνευστικού, μυϊκού συστήματος, της ευλυγισίας, αλλά και του μεταβολισμού και της ψυχολογικής τους κατάστασης, παράμετροι που αυξάνουν τη λειτουργικότητα, την κοινωνικοποίησή τους και γενικά οδηγούν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους.