Ανάλυση της Αμυντικής Συμπεριφοράς Ομάδων Υψηλού Επιπέδου της Ελληνικής Χειροσφαίρισης

Περίληψη

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να μελετήσει τα στοιχεία της συστηματικής άμυνας της Ελληνικής
χειροσφαίρισης. Αναλύθηκαν δέκα πέντε αγώνες χειροσφαίρισης της αγωνιστικής περιόδου 2002-2003. Καταγράφηκε η συχνότητα των αμυντικών συστημάτων, οι χώροι από τους οποίους πραγματοποιήθηκαν οι
ρίψεις, το αποτέλεσμά τους, καθώς και τα σημεία όπου κατέληξε η μπάλα μετά τη ρίψη στο τέρμα, ανά αμυντικό σύστημα. Η ανάλυση των αγώνων παρουσίασε παρόμοια συχνότητα αμυντικών καταστάσεων με διεθνή δεδομένα παλαιοτέρων ετών, καθώς και εργασιών που αναφέρονται σε ευρωπαίους αθλητές χειροσφαίρισης μικρότερων ηλικιών. Η αμυντική αποτελεσματικότητα παρουσίασε υψηλά ποσοστά, συγκρίνοντάς τη με τις αντίστοιχες τάσεις διεθνών διοργανώσεων, όπου παρατηρείται βαθμιαία μείωση της αμυντικής αποτελεσματικότητας. Η εφαρμογή διαφορετικών συστημάτων δεν επηρέασε την πραγματοποίηση της τελικής ρίψης ως προς το χώρο. Οι ρίψεις που κατέληξαν σε τέρμα στη χαμηλή ζώνη της εστίας παρουσίασαν σημαντική διαφορά σε σχέση με τη μεσαία και την ψηλή ζώνη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η υψηλή αποτελεσματικότητα της αμυντικής συμπεριφοράς επηρεάζεται πιθανόν από τη χαμηλή αποτελεσματικότητα της επίθεσης και από την άλλη το χαμηλό επίπεδο θεωρητικής κατάρτισης και αγωνιστικής ωριμότητας των Ελλήνων παικτών στην άμυνα.